Opnieuw een jaaroverzicht met hoogte- en dieptepunten van uw gastheer. Jaja, ook 2011 heb ik fijn overleefd. Ik wens u samen met bovenstaande stoere mannen prettige Kerstdagen en een gezond 2012.

 
Oorlogsmisdadiger Klaas-Carel Faber schoot mee bij de moord op de meest besproken verzetsvrouw van de Tweede Wereldoorlog, Esmée van Eeghen. Het voornaamste bewijs daarvoor levert haar autopsierapport, opgesteld door het Pathologisch Anatomisch Laboratorium in Groningen op 22 september 1944. Het elf pagina’s tellende verslag beschrijft gedetailleerd de diameter van de kogels die haar lichaam hebben getroffen. Bij haar hand is een gat van 6 mm aangetroffen, bij haar kin een van 7 mm en een van 9 mm. Dit duidt op meerdere schutters die met verschillende kaliber vuurwapens schoten. Klaas-Carel Faber heeft in zijn verhoren tegenover de Nederlandse en Duitse autoriteiten na de oorlog altijd gesproken van één schutter, namelijk zijn chef, tweede luitenant SS’er Ernst Knorr. Hij en zijn broer Pieter Johan Faber waren slechts getuigen. Nieuwe aanwijzingen voor zijn betrokkenheid kunnen leiden tot heropening van een justitieel onderzoek en mogelijk een nieuw proces tegen de meest gezochte Nederlandse oorlogsmisdadiger.

België vangt vijf keer meer asielzoekers op dan het Europees gemiddelde. De opvang is zo'n chaos , dat deze winter duizenden mensen op straat dreigen te slapen. Dus ik dacht, laat ik eens een kijkje nemen. En ik werd niet teleurgesteld. Het land is Gekkie Henkie van Europa als het aankomt op de asielpolitiek.

Hij was de laatste van de Gaddafi-clan die eind augustus het brandende Tripoli verliet. Maar eerst maakte de Saif al-Islam, gepolijst hoofd, zware wenkbrauwen en een bril met dun montuur, een rondrit door de weinige straten die nog in handen waren van de bijna verslagen Libische strijdkrachten. Rechtop staand in een fourwheeldrive ontving hij de toejuichingen van medestanders. Zijn vingers in het V-teken: ’We winnen. Alles is goed.’ Nu is hij de meest gezochte Libiër.

De door ministers van Justitie gebezigde uitspraak dat 'Nederland geen vluchthaven van oorlogsmisdadigers' mag zijn, wordt door de feiten gelogenstraft. De staat heeft nog slechts zicht op 150 van de 800 verdachten van oorlogsmisdrijven of misdaden tegen de menselijkheid die sinds de jaren negentig in Nederland asiel hebben gevraagd. Dit blijkt uit nog niet gepubliceerde cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken.

De animo om te demonstreren neemt af, terwijl het geweld toeneemt. In mijn tweede undercover bezoek aan Syrië merk ik dat het voorjaar van vrede en vrijheid in het land van Bashar al-Assad nog niet is aangebroken.

Terug uit Libië in een post-war reflectie denk ik terug aan twee personen: tandarts Mohammed Salah en 'model' Talitha van Zon. Rond de val van Tripoli afgelopen week schreef ik over deze personen. En vreemd genoeg gaat mijn sympathie uit naar de eerste persoon. Niet omdat ik achter zijn denkbeelden sta, wel omdat ik in zijn vastberadenheid bewonder die hij mogelijk met de dood moest bekopen.

In deel drie van de reeks 'Oorlog achter de dijken' bezoek ik in Eindhoven een verdachte van de grootste genocide van de laatste twintig jaar, die in Rwanda. Hij is een van de honderden asielzoekers in Nederland met een mogelijk besmet oorlogsverleden. Doffe klappen van machetes die in vlees hakken. Het schrapende geluid als de botten worden geraakt. Bizarre geluiden vullen mijn hoofd als ik aanbel in een Brabantse straat met lage arbeiderswoningen.

Deze zomer vervolg ik mijn serie 'Oorlog achter de dijken'. Voor de eerste aflevering bezocht ik Urk waar in mei een brandbom tegen de woning van de burgemeester werd gegooid. Het was even zoeken maar ik kwam in contact met daders en familie. Waaronder W.,18 jaar, een lange jongen met korte broek en mouwloos shirt.

Familie van de gefusilleerde Henk Gorter wil Nedernazi Faber vervolgen voor het medeplegen van een 23ste moord. Zolang de grootste Nederlandse oorlogsmisdadiger uit de Tweede wereldoorlog niet achter de tralies zit is elk drukmiddel meegenomen. Ditmaal leidde mijn speurtocht naar Zandvoort. Daar in de stilte van de huiskamer werd duidelijk dat na meer dan 60 jaar de pijn van zijn daden nog steeds voelbaar is.

Een follow-up in de Zaak Windhond, u weet wel Jansen & Jansen in Afghanistan  De Nationale Ombudsman deed onderzoek maar oud-MIVD-medewerker I.A. is ontevreden.