Zo hebt u mij nog nooit gezien! Ik eis 10.000 euro schadevergoeding wegens karaktermoord. De brief met de claim heb ik gisterochtend persoonlijk afgeleverd aan het kantoor van Aimé Van Hecke, voorzitter van het directiecomité Sanoma Magazines Belgium en Wouter Vandenhaute, gedelegeerd bestuurder van Televisiebedrijf Woestijnvis. 

De reden voor mijn kwaadheid is een interview in hun weekblad Humo van 17 mei 2011 met cineast Vik Franke. Daarin jokt hij de zaak bij elkaar over een ontmoeting die wij in het najaar van 2006 in Afghanistan hebben gehad. Waar ik lang-uit-over-val is zijn citaat dat ik kijkend in de camera in een documentaire  zou hebben gezegd: 'Ik zit nu vér buiten Tarin Kowt, de kogels vliegen me hier om de oren.' Allemaal gelul volgens Franke. 'Want ik weet precies waar hij dat gefilmd heeft: in Tarin Kowt zélf. ' En Frank had nog meer in zijn mouw. Met andere woorden: ik zou de zaak flessen.

Aan beide heren stelde ik dat weekblad Humo deze Franke bij dergelijke uitlatingen om bewijzen dient te vragen. Blijven die uit dan dient zo'n citaat helemaal niet te worden gepubliceerd. Humo verzuimde bovendien om mij een reactie te vragen die meegenomen had kunnen worden in hetzelfde artikel. Dit alles zijn zeer zware deontologische fouten. 'Met deze uitspraak is mijn reputatie als journalist en als aanbrenger van oorlogsmisdaden en misdadigers, zowel in Afghanistan maar ook als het gevluchte nazi's betreft, door Humo ernstig beschadigd,' schreef ik. Niet alleen hebben iets minder dan, naar schatting, 200.000 kopers het interview kunnen lezen maar het citaat circuleert ook op het internet. Terwijl het allemaal klinkklare onzin is.  Het interview rammelt aan alle kanten. Een voorbeeld dat heel makkelijk controleerbaar was: De foto van Vik Franke met geweer op pagina 135 die, ook al prijkt mijn naam als credit in het bijschrift, is nimmer door mij gemaakt. Broddelwerk dus!

Uiteraard zocht ik als eerste contact met hoofdredacteur Sam de Graeve van Humo. Die stelde ik de 27^ste mei voor om in een volgend nummer de gang van zaken te corrigeren en verontschuldigingen te maken aan mijn adres. Shit happens nu eenmaal. Bij dit eerste telefoontje antwoordde hij dat er over zou nadenken en hij mij zou terugbellen. Dat deed hij niet ook niet na telefoontjes op dinsdag 31 mei en woensdag 1 juni, waarbij ik op zijn voicemail heb ingesproken. Pas op vrijdag 3 juni ontving ik van De Graeve, na nogmaals een telefoontje, een email waarin hij weigerde op het verzoeningsvoorstel in te gaan. Wel stelde hij 'een recht van antwoord' voor, een ingezonden brief. Dat weiger ik, het betreft hier immers geen simpele rechtzetting van feitelijke onjuistheden maar karaktermoord. De directie schreef ik: 'Want, stel heren, dat ik in een veelgelezen weekblad uw reputatie onderuit zou halen door u corruptie of pedofilie te verwijten zonder een splinter van bewijs. Terecht zou u dan excuses eisen. Dan zou u ook geen genoegen nemen met een aanbod mijnerzijds om uw grieven op te schrijven om die als een soort weerwoord op mijn website te zetten. Als u er anders over denkt dan verneem ik dat graag.'

Trouwens die Humo-hoofdredacteur Sam De Graeve is een matennaaier eerste klas. In de periode waarin de Afghaanse ontmoeting met Franke plaatsvond (2006) was ik nota bene zelfs in dienst van Sanoma. Jarenlang heb ik bij mijn oorlogsreportages zeer grote persoonlijke risico's voor het bedrijf gelopen. Werkgever noch werknemers ben ik afgevallen. Kun je van hem niet zeggen. En wees niet bang: De tien ruggen stop ik niet in mijn zak maar die komen ten goede aan de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden, waarvan ik voorzitter ben. Werk dat door weekblad Humo wordt gefrustreerd door mijn geloofwaardigheid onderuit te halen. Ben benieuwd naar de reactie. Zal ik u zeker in laten kennen. Hebt u gelijksoortige ervaringen met dit Vlaamse weekblad, laat mij het weten.

Voorlopig geef ik het blad een Triple L-rating (het tegenovergestelde van de Triple A-rating) voor het artikel en de afhandeling. De drie 'L's' staan voor Leugenachtig (want het blad verspreidt leugens- en corrigeert die niet), Laf (want reageert niet zoals je van een manmoedig blad verwacht- telefoon niet beantwoorden) en Lamlendig (want weinig collegiaal- altijd oppassen voor de dolk in je rug).

Zie ook weblog Franke liegt & zwijgt. PS en daar staat wel een foto van mij bij, zonder geweer.

De opname boven nam ik een paar jaar geleden van een geldwisselaar in Kandahar, Afghanistan. 10.000 euro is zo'n half miljoen Afghani's, heb ik berekend en daar kan ik veel research voor doen. De man kan aan de slag.