Soms dekt het woord ‘Journaal’ niet de lading van het nieuwsprogramma dat de Nederlandse Omroep Stichting 24 uur per dag over de drie publieke netten uitstrooit. Misschien is verandering in de naam ‘Voornaal’ een idee, want daarin ligt het woord voorlichting bestorven. Voorlichting is volgens Van Dale ‘het verstrekken van informatie’. Het woord ‘Journaal’ suggereert checken van de feiten en het plegen van correct hoor-wederhoor. Bij het NOS Journaal gebeurt dat lang niet altijd zoals we in dit Zwartboek kunnen constateren.
In het Vlaamse dagblad De Standaard staat op vrijdag 20 oktober 2017 een advertentie van Facebook met ‘Tips voor het herkennen van nepnieuws’. De eerste les luidt: ‘Wees sceptisch ten aanzien van titels en krantenkoppen. Nepnieuwsverslagen hebben vaak pakkende koppen met hoofdletters en uitroeptekens. Als schokkende beweringen in de kop ongeloofwaardig klinken, zijn ze dat waarschijnlijk ook.’
Goed, daarmee gaan we aan de slag, en we vinden een verdraaiing van het nieuws nauwelijks duidelijker aantoonbaar:
Een demonstratie in Barcelona, de hoofdstad van Catalonië, kent een vast ritueel. Rond een uur of negen in de ochtend ramt iemand op een grote trom. Een vrouw zegt: ‘Er zal vandaag niets gebeuren. want Europa zal ons niet steunen.’ Om 12 uur verschijnen de politie en de ordetroepen van de demonstranten op straat. Tegen 14.00 uur zie je groepjes mensen getooid met gestreept geelrode vlaggen praten. En ineens heb je een massa. Ze roepen: 'Libertad- vrijheid. No pasarán - Ze (Madrid) komen er niet langs.’
In de loop der jaren heb ik tal van opstanden, invasies, rebellies en natuurlijk echte oorlogen meegemaakt. En allemaal hebben ze een eigen dynamiek. Ook deze temidden van zo’n zeven miljoen Catalanen. Catalonië is een van de economische motors van Spanje en levert eenvijfde van het Bruto Nationaal Product, zo'n 17 miljard euro vloeit jaarlijks naar armere regio's. Er is geen honger, geen massale repressie en toch mokt het eigen volk.
De twee belangrijkste vragen die The Karskens Times stelt voor het Zwartboek NOS Journaal zijn: hanteert het nieuwsprogramma ‘de hoogste journalistieke eisen van zorgvuldigheid, betrouwbaarheid, ongebondenheid, pluriformiteit en objectiviteit?’, zoals gesteld in het eigen missie statement. En: voldoet het NOS Journaal daarmee aan de financiële criteria die gesteld mogen worden aan ondernemingen die gemeenschapsgeld ontvangen? Welnu: hier volgen wat antwoorden.
Op 20 september 2017 vroeg ik u om voorbeelden die duidelijk maken dat het NOS Journaal niet aan zijn wettelijke verplichting voldoet. De rijksoverheid stelt immers: ‘De NOS zorgt voor onafhankelijke nieuwsvoorziening.’
Enkele meningen: Jan Bosma op Facebook: ‘Ik erger me de laatste jaren vreselijk aan de gekleurde berichtgeving en het bashen van bepaalde groepen en personen in het bijzonder. NOS hoort totaal onafhankelijk en objectief te zijn, maar neemt bij veel zaken politiek standpunt in.’
Hoe betrouwbaar en onafhankelijk is het NOS-journaal? Deze vraag stelt menig nieuwsconsument. TheKarskens Times, luis in de journalistieke pels, begint daarom met een inhoudsanalyse. Afhankelijk van het resultaat begint TKT namens gedupeerden een rechtszaak. Uw hulp is daarbij onontbeerlijk.
Wij vragen u items aan te leveren waaraan u zich hebt geërgerd omdat de waarheid grof geweld is aangedaan, of omdat de waarheid dermate is verdraaid of gemonteerd dat u in een bepaalde denkrichting bent gedrukt, of omdat het échte nieuws is verzwegen, of omdat er onvoldoende weerwoord is gevraagd, of omdat met herhaling nepnieuws is verspreid, omdat er te weinig sprake is van pluriformiteit, of omdat er sprake is van vooroordelen ten opzichte van een bepaald persoon, nationaliteit, ras, geloof of politieke overtuiging.
Hongerig én schichtig kijken de zwarte migranten langs de N16 tussen Port Tanger en Fnideq. Hongerig omdat ze geen geld hebben na een maandenlange zwerftocht. Schichtig omdat ze dag en nacht worden opgejaagd door de politie.
Vijf jongens bedelen om voedsel. ‘Papa. We hebben honger,’ zegt de moedigste als ik met mijn auto stop. De rest is al halverwege de bosjes gevlucht. Ze willen praten, maar uit het zicht van de asfaltweg. Een jongen in een paarse jas toont een verwonding aan zijn hand. Een 22-jarige man, rode bodywarmer, met zijn krullen grijs van het stof uit het West-Afrikaanse Guinea verklaart: ‘We kunnen 's nachts vaak niet slapen. Als ze ons pakken brengen ze ons terug naar de grens met Mauritanië.’
11.000 en (hoeveel?) meer
De laatste drie jaar zijn ruim 11.000 migranten (cijfers Verenigde Naties) verdronken in de Middellandse Zee. Gestuwd door armoede en gelukzoeken, aangetrokken door schepen van Niet-Gouvernementele Organisaties en inconsequente EU-politiek, sterven ook in 2017 duizenden op weg naar het beloofde land. Een oplossing bestaat: de Australische aanpak. ‘Niemand illegaal binnen’ en de stroom stopt bewezen. Maar vastgeroest in politiek correct denken kijkt Europa weg van haar grootste humanitaire slachting in de laatste decennia. Schande.
Het gezoem van de onbemande vliegtuigen, de drones, is het meest aangename geluid dat je tegemoetkomt bij een bezoek aan Mosul, de grootste oorlogsstad van dit moment. Voor de rest hoor je inslaande raketten, gierende artilleriegranaten, ontelbare knallen uit geweren en de zware dreunen van exploderende autobommen. Boven de stad stijgen de hele dag zwarte rookwolken op.
Tot de verkiezingsdag #TK2017 van 15 maart peilde TKT de opinie van de Nederlanders via Twitter. Iedereen mocht reageren op een stelling die drie (éénmaal 4) keuzemogelijkheden bood. Ter lering ende vermaak plus mijn eigen opinie. Deel 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1.
Lieve lezers van The Karskens Times, traditiegetrouw plaats ik tegen Kerstmis een zéér persoonlijk jaaroverzicht met mijn plus- én minpunten van het afgelopen jaar. Voor u, vaste lezer van mijn tweets, mijn FB-vrinden, mijn sponsors en wie me niet kent: de beste wensen en vooral een gezond 2017.
Mijn beste professionele prestatie in 2016?
Twee boeken op de markt gebracht. De eerste ‘Journalist te koop’, verhaalt hoe corrupt de Nederlandse media zijn. 21 vrijdenkers van Martin Sommer, Jan Dijkgraaf, Jan Roos, Theodor Holman tot Joris Luyendijk (en al die anderen, van zeer links tot uiterst rechts) geven hun visie. Een waar genot en een zeer verhelderend tegengeluid in de verstikkende Mainstream Media die keer-op-keer, ook dit jaar, de plank misslaan. Het waarom leest u in dit boek!
Fidel Castro in 39 citaten
Biografie met citaten van en over de Cubaanse 'último líder' Fidel Castro.
1. Fidel Alejandro Castro Ruz over zijn geboorte:
'Op 13 augustus, 1926. Als je de tijd wil weten, ik denk dat het rond twee uur in de morgen was. Misschien had dat iets te maken met mijn guerrillaspirit, met mijn revolutionaire activiteiten.'
De beste 'migrantenkind'-columniste van Nederland over haar collega's, haar radicalisering, de gestrekte rechterarm van Twan Huys en de prijs die ze betaalt voor moed. 'Ik ben gewend om zonder applaus door het leven te gaan.' (Uit het boek 'Journalist te koop'. 21 gesprekken met vrijdenkers over de Nederlandse media)
Lieve bloglezers, traditiegetrouw plaats ik tegen Kerstmis een zéér persoonlijk jaaroverzicht met mijn plus- en minpunten. De beste wensen en vooral een gezond 2016.
Mijn mond open gedaan over het hoe én de gevolgen van de asielstroom richting West-Europa. Daarnaast een serie interviews met vrijdenkers in de Nederlandse journalistiek. Deze leuke gesprekken vormen de basis voor mijn boek 'Journalist te koop' dat volgend jaar bij uitgeverij Querido verschijnt.
Eerlijk gezegd is november niet mijn favoriete maand van het jaar, maar gelukkig waren er wel enige interessante ontmoetingen die vreugde brachten. Zoals met Volkskranttopper Martin Sommer. Martin is het zwarte schaap bij het voorheen katholieke dagblad en schrijft op wat mensen pas later door hebben. Zoals over de gevolgen van de stroom vluchtelingen richting Europa. We kennen elkaar van onze auteurstijd bij uitgeverij Meulenhoff dus het werd niet alleen een interessant maar ook vooral een prettig gesprek. 'Die aap moet van je schouder.' Wie het wil nalezen, hier de link.
Eveneens boeiend en openhartig was de ontmoeting met Journalist en columnist Jan Dijkgraaf. En wel in Rotterdam. Jan ken ik van de tijd dat hij nog werkte bij Panorama, ergens in de vorige eeuw. Zoals alle mannen met ballen heeft hij vijanden en als dat ook nog collega's zijn is dat altijd smullen. 'Op mijn werk heb ik nooit geschreeuwd, maar ik kan wel iemand met een glimlach ontslaan.' Jan zei rake dingen.
Verder was ik voor omroep PowNed aan de Oostenrijks/Sloveense grens en aan de Duits/Tsjechische grens om de verhalen te horen over de enorme asielzoekersstroom die Europa dit jaar treft. U kunt hier een uitzending van Studio PowNed van 12 november 2015 terugzien met voor- en tegenstanders.
En uiteraard liep ik op 17 november rond in Sint-Jans-Molenbeek. Bekijk een korte impressie. De Brusselse deelgemeente kwam in opsprak omdat zoveel Jihadisten deze wijk gelegen tegen het centrum als hun thuisbasis zien. Onder andere de lieden die op 13 november een slachtpartij met meer dan 130 doden aanrichtten in Parijs. November, zoals ik zei, is geen fijne maand.
Het vak van oorlogsverslaggever kent -achter het front- alleen maar leuke kanten. Zo had ik een prachttijd bij de opnamen van Ochtendkus. Tegen topinterviewster Annemiek Schrijver zei ik dat ik het beste kan verhalen als ik slaap in het stro. Hoewel, een boeiend gesprek in een comfortabel hemelbed over mijn woeste bootreis van Turkije naar Griekenland heeft ook wat, dat ziet u wel aan Annemiek.
Trouwens hier kunt u mijn verhalen teruglezen uit Lesbos (van de foto), Calais en mijn AK-74 columns over de kwestie die Europa dit jaar bezighoudt.
Het waren ook gezellige en vooral leerzame ontmoetingen met mijn collega's in de serie 'Journalist te koop'. Zoals met De Telegraaf-verslaggever en columnist Martin Visser. Ik vroeg om een rapportcijfer over de Nederlandse financieel-economische verslaggeving. "Heel mager. Misschien een zesje, misschien niet eens," was zijn antwoord. En het percentage van de mediaconsumenten dat goed wordt voorgelicht? "Dan kom je op een nog kleiner percentage uit. Misschien 10 – 15 procent." Schrikbarend deze cijfers, inderdaad. "De journalist vormt het grootste gevaar voor een vrije en onafhankelijk pers", luidt de titel van dit prachtverhaal.
Ook Rudie van Meurs, topjournalist in de gouden dagen van Vrij Nederland is kritisch over de Nederlandse journalistiek. We praatten over infiltratie door inlichtingendiensten op redacties. "Meer dan honderd, zeker. Een BVD-er – hij was kabinetschef bij de geheime dienst en noemde zich Van Doeveren – zei me ooit: 'Meneer Van Meurs, u moet weten dat we op elke redactie een mannetje of meer hebben zitten'. Ik was daar toen, rond 1975, verbijsterd over. Maar hij was bloedserieus. Ik denk dat het nog steeds zo is." Lezen dus dit verhaal over spionisten. Dan snapt u meteen waarom bepaalde gasten wel in talkshows verschijnen en anderen niet.
Wat dacht u anders van Ebru Umar? Omdat het de 15e in de reeks is, mag die gratis worden verspreid. Ebru heeft power & lef. En is niet bescheiden want ze vindt zich de beste columniste van Nederland. Iemand met een boodschap: 'Ik ben een migrantenkind-columnist. De reden dat ik niet gepromoot word, is omdat ik goeie columns schrijf maar niet de model-allochtoon ben waarmee ze kunnen dwepen. Iemand die: (zware stem) 'Dank je wel. Ik ben je zo dankbaar,' zegt. Ik toon mijn middelvinger. En ik ben goed omdat mijn columns goed zijn, niet omdat ik dankbaar ben tegenover iemand die zichzelf belangrijk vindt omdat ie een tv-programma presenteert." Heerlijk zo'n gesprek met een vrijgevochten geest.
En dan vergeten we niet de boeiende middag met oud VPRO-collega Stan van Houcke. De blogger die nooit opgeeft. Stan zei mij: "Ongeveer 95 procent van de mensen krijgen nu hun dagelijkse informatie van de mainstream media, de kranten, maar vooral ook de televisie. Daar zit een gigantisch gevaar in omdat de mensen die de massamedia volgen menen dat ze geïnformeerd zijn. Ze beseffen niet dat de 'vrije pers' de gevestigde orde steunt en dat ze als consumenten zijn volgestort met propaganda." Kijk, het is goed dat er mensen zijn die de noodzaak inzien van pluriformiteit. Anders worden we een soort Noord-Korea. Ook geeft hij aankomende journalisten een les mee: "Lees geen kranten".
En dan nog even aandacht voor een oude bekende, topdiplomaat in ruste Jan-Willen Bertens. We spraken elkaar in mijn gedurfde Midden-Amerika-tijd, begin jaren tachtig. En ook op 1 oktober bij een leuk discussieprogramma 'Avondgasten' van de regionale Limburgse zender L1 over de vluchtelingenproblematiek in Brussel. Mijn inbreng? Ik vind dat het Europees Parlement er voor spek en bonen bijzit.
De maand augustus en begin september waren journalistieke toptijden voor mij met tal van interessante mensen. ik begon namelijk aan een serie over de migratie naar Europa vanuit Afrika en het Midden-Oosten. Mijn eerste stop was de Franse stad Calais. Daar sprak ik mensen die met alle geweld naar Groot-Brittanië willen, met alle risico's van dien. Waarom snap ik niet, want in Frankrijk is geen oorlog. Hier sta ik met twee Ethiopiërs die zich deze zelfde avond willen verstoppen in een truck. Ik kon ze het niet uit het hoofd praten. 'Vraag asiel aan in Duitsland, raadde ik aan. Het ThePostOnline-artikel kreeg de naam Calais is cynisch dieptepunt van Europese vluchtelingenaanpak.
Vervolgens nam ik het vliegtuig naar het Griekse Kos. Daar liep de stroom migranten helemaal uit de hand. Opstandjes waren aan de orde van de dag. Ik schreef een verhaal dat alleen de rijke migrant het eiland kan bereiken, want een enkeltje vanuit Turkije kost snel duizend euro per persoon. De kop van het TPO-artikel luidde Niemand is naar Kos gevlucht omdat zijn of haar leven gevaar liep. Hier zit ik in mijn favoriete restaurant aan de haven en vlakbij het politiebureau waar de honderden nieuwkomers zich dagelijks melden. Met op de achtergrond mijn onderwerp, Syriërs uit Damascus.
Daarna reisde ik naar de westkust van Turkije. Vanuit daar steken tienduizenden Syriërs, Afghanen, Irakezen en noem maar op, over naar de Griekse eilanden. Het artikel heette Van Turkije naar Kos in een rubberboot, het vluchtelingendrama van binnenuit. Participating journalism noemden we dat vroeger. Het vijfjarige meisje Awa op de foto komt uit Iran. De sluizen om naar Europa staan wagenwijd open, is mijn conclusie. De politiek bedondert haar burgers.
Ook een leuke ontmoeting was met Gertjan van Beijnum, de eindverantwoordelijke voor het meest linkse podium van Nederland 'Kleintje Muurkrant' in Den Bosch en dat voor de serie 'Journalist te koop'. Zijn club werd bedreigd door lieden als vastgoedhandelaar Jan-Dirk Paarlberg en ging door allerlei rechtszaken bijna failliet, schrijf ik in Wij van Kleintje Muurkrant hebben schijt aan alles. (Blendle €-poort) Gertjan ken ik al tientallen jaren en we dronken gezellig koffie in 'De Paap', een oud klooster dat ik in 1978 ooit zelf hielp kraken. Hij staat ook op de cover van mijn eerste boek! 'Van Kraakgroep naar beweging' uit 1979. Zo ziet u maar weer, mijn netwerk heeft diepte.
Drukke tijd met reizen in de maand juli. Zo ontmoette ik Mao Zedong in Beijing. In het echt in het mausoleum aan het Tiananmen-plein waar hij ligt opgebaard (fotograferen verboden) en als portret bij de ingang van de Verboden Stad. Onderweg in treinen en bussen las ik het boek 'Mao's Massamoord' van Frank Dikötter. Hij berekende dat Mao's masterplan voor ontwikkeling, De Grote Sprong Voorwaarts, tussen 1958 en 1962 ruim veertig miljoen Chinezen de dood heeft ingejaagd door honger en geweld. Een zin uit het boek blijft me sterk bij. 'Omdat de moderne wereld worstelt met een evenwicht tussen vrijheid en regulering, mag in een veel algemener opzicht de catastrofe die destijds werd ontkend, ons eraan herinneren hoe volstrekt misplaats het idee van staatsplanning is als antigif tegen chaos.' Niet onwillekeurig moet ik daarbij denken aan de huidige Europese Unie en de Griekse crisis.
Voor de verre reis naar het Oosten ontmoette ik presentator Sander Kramer tijdens de pname van het prachtprogramma De Wandeling. U kent het vast: praten in de vrije natuur over ervaringen en beweegredenen. In de duinen van Bloemendaal sprak ik over de Tweede Wereldoorlog, mijn boeken en wat al niet meer. Het was een leuke dag die we afsloten met deze selfie. De uitzending is op maandag 31 augustus om 19.20 uur NPO2. Kijken dus.
Een man die ik al heel lang een hand wilde geven is De Telegraaf-columnist Rob Hoogland. Want vrijdenkers zijn de krenten in de democratische pap, de essentiële tegendruk bij de waan van de dag. Hier zitten we gebroederlijk op de radioredactie in Hilversum bij 'De Zomeravonden van WNL' gepresenteerd door Wieger Hemmer. We waren uitgenodigd om een uur lang te kletsen over ons werk. Rob neemt binnenkort afscheid als meest gelezen stukjesschrijver van de grootste krant van het land en ik keek terug op zijn werk van het afgelopen half jaar. Dus, naast hoe ik graag vakantie vier (in korte broek in de hangmat in mijn eigen tuin), over de asielmaffia en de jacht op oorlogsmisdadigers. Zeer de moeite waard om terug te luisteren.
Op reis door Mali ontmoette ik tal van aardige en interessante mensen. Jammer dat er oorlog is tussen de noordelijke bewoners en de zuidelingen. (Hoewel, voor mijn vak is het uiteraard mooi meegenomen) Hier racete ik 22 mei 2015 achterop de brommer door Gao. Beter kun je deze stad niet bekijken. Al betekent dat veel zwaaien. In het West-Afrikaanse land onderzocht ik hoe het zit met de migrantenstroom richting Middellandse Zee. 'Mali ziet naar Europa vluchtende inwoners vooral als melkkoe'.
Op Kamp Castor in Gao waar ruim 400 Nederlandse militairen zijn gelegerd werkzaam voor de VN-operatie Minusma sprak ik dezelfde 22 mei 2015 met kolonel Niels Woudstra. Hij zegt het vergaren van inlichtingen belangrijk is voor het handhaven van de rust in het land. Of dat zo is kunt u lezen in: 'Daarom wint Nederland de oorlog in Mali niet'.
Op de vismarkt van de stad Gao aan de rivier Niger was ik 24 mei 2015 een ware bezienswaardigheid. Bezoekende buitenlanders betekent dat het rustig is. Daarom was iedereen blij met mijn komst. Ook deze jongeren die volgens mij spijbelden van school.
Weer leuke, spannende en vooral warme dagen in Mali. In de hoofdstad Bamako op 16 mei 2015 in gezelschap van Boubou Sidibe (l) die naar Europa wilt, desnoods per boot en Boubou Sow (r), die er halverwege Algerije vanaf zag, want de weg en het water zijn 'te gevaarlijk'. Wat ik denk en schrijf over het vluchtelingenprobleem kunt u in deze AK-74 column of het verhaal met alle argumenten Twaalf maal waarheid en leugen over bootvluchtelingen in TPO Magazine lezen.
Een interessant gesprek met collega Joost Niemöller van De Nieuwe Realist op 8 mei 2015 aan het IJ in de prachtserie 'Journalist te koop' (8).Misschien wel de meest openhartige serie over de Nederlandse journalistiek ooit. Joost houdt, net als ik, van appeltaart en neemt, net als ik, geen blad voor de mond. 'Mensen geloven journalisten niet meer, dat vind ik bemoedigend'.
Ook op 8 mei 2015 liep ik collega en Midden-Oostendeskundige @RenaNetjes tegen het lijf. We zien elkaar wel eens bij programma's en debatten en nu dus in de kroeg als échte journo's. Rena wordt gezocht voor terroristische activiteiten in Egypte, by the way, maar laat zich door niks en niemand bang maken. Ze houdt van bitterballen dus een reporter pur sang.
Op 7 mei 2015 interviewde ik de adjunct van opiniesite Jalta.nl, Annabel Nanninga, in Leiden voor de serie 'Journalist te koop" (7). Annabel was, net als Joost Niemöller ooit links, maar is naar rechts opgeschoven. Je kunt ook zeggen dat zij de verworvenheden van links, zoals goede zorg, gelijkheid en kritische vrijheid van meningsuiting met alle macht, wilt verdedigen. Ze haalt uit naar de truttigheid bij de Volkskrant en de slechtste journalisten van Nederland. Een prettig gesprek wat leuk leesvoer oplevert: 'Die Aaf Brandt Corstius is de oermoeder van wezenloze meisjesproza'.
De komende tijd toon ik mijn altijd aanwezige, maar niet altijd duidelijk zichtbare, warme zijde. Bekende en minder bekende mensen haal ik voor mijn camera in een 'selfie' met wat korte informatie over wie, waar en waarom. Prettige ontmoetingen dus. Ziet u mij lopen en denkt u, ik wil ook met jou op de foto want ik vind je aardig en ik heb zin en tijd, dan wie-weet.
Columnist Theodor Holman. Bij café Eik en Linde op 24 april 2015 in Amsterdam voor interview nummer zes in mijn serie 'Journalist te koop'. Volgens Theodor heeft 60-70 procent van de Nederlandse journalisten simpelweg het verkeerde vak gekozen. Haha.
Minister Edith Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in café-restaurant Plantage in Amsterdam op 30 april 2015 na een opname van Studio PowNed. Niets liet zij los over een eventuele opvolging van Mark Rutte als premier. Van mij mag ze, overigens. Ik sprak over actie 555 Nepal. Na afloop dronken we een glas bruisend.
NOSjournaal-presentatrice Dionne Stax in Studio 1 in Hilversum op 1 mei 2015. We waren daar voor opnamen van VARA's scholierendebatwedstrijd 'Op weg naar het Lagerhuis'. Dionne vind ik een vakvrouw: 'Je bent mijn favoriet', zei ik. En ik drukte haar op het hart dat mijn kritiek op het NOSjournaal nooit persoonlijk genomen moet worden. Dat doet ze niet, ziet u zelf.
Lunchgangers tijdens eerste lentedag in het centrum van Hannover terwijl ik op nazi-jacht ben, Duitsland, 20 maart 2015.
Bezoekers film 'American sniper' Toison D'or, Elsene, België, 28 februari 2015.
Wandelaars op een lome dinsdagochtend. Havana, Cuba, 27 januari 2015.
Lieve bloglezers, traditiegetrouw plaats ik tegen Kerstmis een prikkelend jaaroverzicht 2014 met mijn plus- en minpunten. De beste wensen en vooral een gezond 2015.
Pagina 2 van 18
op Twitter: @arnoldkarskens
op Facebook
Steun de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden
Nodig Arnold uit voor Spreekbeurt of Masterclass
2020. Voor verraders zou geen plaats zijn...(ism Cees van Hoore). Het ontluisterende verhaal over de vervolging van WO2-misdadigers in Nederland tussen 1945 en 2020. Bestel
2019. Alle pijn van de wereld. Een roman over oorlogsverslaggeving die de kern én de gevolgen van een goddelijke gekte blootlegt. Bestel
2020/2019/2018/2017. Een opzienbarende verzameling van fouten, halve waarheden en hele misleidingen door de NOS. Gratis te lezen op de weblog.
2018. Operatie laat niets in leven. (ism Henk Willem Smits) Het bizarre leven van Guus Kouwenhoven, Nederlands grootste oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Bestel
2018: Nepnieuws explosie. Desinformatie in de Nederlandse media (bijdrage). Bestel
2016. Help, er staat een terrorist in mijn keuken - tips en overlevingslessen bij een terreuraanslag thuis, op het werk of op het terras. Bestel
2009. Het verhaal van Nederlanders die vochten onder vreemde vlag.
2003. Onze man in Bagdad. Dagboekaantekeningen uit een belegerde stad in maart & april 2003.
2002. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.
2001. Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.
1995. Autobiografische verhalen uit de oorlog.
Voor de volledige lijst zie KB.nl of Klik hier voor meer info over deze boeken