Het vak van oorlogsverslaggever kent -achter het front- alleen maar leuke kanten. Zo had ik een prachttijd bij de opnamen van Ochtendkus. Tegen topinterviewster Annemiek Schrijver zei ik dat ik het beste kan verhalen als ik slaap in het stro. Hoewel, een boeiend gesprek in een comfortabel hemelbed over mijn woeste bootreis van Turkije naar Griekenland heeft ook wat, dat ziet u wel aan Annemiek.

Trouwens hier kunt u mijn verhalen teruglezen uit Lesbos (van de foto), Calais en mijn AK-74 columns over de kwestie die Europa dit jaar bezighoudt.

Het waren ook gezellige en vooral leerzame ontmoetingen met mijn collega's in de serie 'Journalist te koop'. Zoals met De Telegraaf-verslaggever en columnist Martin Visser. Ik vroeg om een rapportcijfer over de Nederlandse financieel-economische verslaggeving. "Heel mager. Misschien een zesje, misschien niet eens," was zijn antwoord. En het percentage van de mediaconsumenten dat goed wordt voorgelicht? "Dan kom je op een nog kleiner percentage uit. Misschien 10 – 15 procent." Schrikbarend deze cijfers, inderdaad. "De journalist vormt het grootste gevaar voor een vrije en onafhankelijk pers", luidt de titel van dit prachtverhaal.

Ook Rudie van Meurs, topjournalist in de gouden dagen van Vrij Nederland is kritisch over de Nederlandse journalistiek. We praatten over infiltratie door inlichtingendiensten op redacties. "Meer dan honderd, zeker. Een BVD-er – hij was kabinetschef bij de geheime dienst en noemde zich Van Doeveren – zei me ooit: 'Meneer Van Meurs, u moet weten dat we op elke redactie een mannetje of meer hebben zitten'. Ik was daar toen, rond 1975, verbijsterd over. Maar hij was bloedserieus. Ik denk dat het nog steeds zo is." Lezen dus dit verhaal over spionisten. Dan snapt u meteen waarom bepaalde gasten wel in talkshows verschijnen en anderen niet.

Wat dacht u anders van Ebru Umar? Omdat het de 15e in de reeks is, mag die gratis worden verspreid. Ebru heeft power & lef. En is niet bescheiden want ze vindt zich de beste columniste van Nederland. Iemand met een boodschap: 'Ik ben een migrantenkind-columnist. De reden dat ik niet gepromoot word, is omdat ik goeie columns schrijf maar niet de model-allochtoon ben waarmee ze kunnen dwepen. Iemand die: (zware stem) 'Dank je wel. Ik ben je zo dankbaar,' zegt. Ik toon mijn middelvinger. En ik ben goed omdat mijn columns goed zijn, niet omdat ik dankbaar ben tegenover iemand die zichzelf belangrijk vindt omdat ie een tv-programma presenteert." Heerlijk zo'n gesprek met een vrijgevochten geest.

En dan vergeten we niet de boeiende middag met oud VPRO-collega Stan van Houcke. De blogger die nooit opgeeft. Stan zei mij: "Ongeveer 95 procent van de mensen krijgen nu hun dagelijkse informatie van de mainstream media, de kranten, maar vooral ook de televisie. Daar zit een gigantisch gevaar in omdat de mensen die de massamedia volgen menen dat ze geïnformeerd zijn. Ze beseffen niet dat de 'vrije pers' de gevestigde orde steunt en dat ze als consumenten zijn volgestort met propaganda." Kijk, het is goed dat er mensen zijn die de noodzaak inzien van pluriformiteit. Anders worden we een soort Noord-Korea. Ook geeft hij aankomende journalisten een les mee: "Lees geen kranten".

En dan nog even aandacht voor een oude bekende, topdiplomaat in ruste Jan-Willen Bertens. We spraken elkaar in mijn gedurfde Midden-Amerika-tijd, begin jaren tachtig. En ook op 1 oktober bij een leuk discussieprogramma 'Avondgasten' van de regionale Limburgse zender L1 over de vluchtelingenproblematiek in Brussel. Mijn inbreng? Ik vind dat het Europees Parlement er voor spek en bonen bijzit.