De maand augustus en begin september waren journalistieke toptijden voor mij met tal van interessante mensen. ik begon namelijk aan een serie over de migratie naar Europa vanuit Afrika en het Midden-Oosten. Mijn eerste stop was de Franse stad Calais. Daar sprak ik mensen die met alle geweld naar Groot-Brittanië willen, met alle risico's van dien. Waarom snap ik niet, want in Frankrijk is geen oorlog. Hier sta ik met twee Ethiopiërs die zich deze zelfde avond willen verstoppen in een truck. Ik kon ze het niet uit het hoofd praten. 'Vraag asiel aan in Duitsland, raadde ik aan. Het ThePostOnline-artikel kreeg de naam Calais is cynisch dieptepunt van Europese vluchtelingenaanpak.
Vervolgens nam ik het vliegtuig naar het Griekse Kos. Daar liep de stroom migranten helemaal uit de hand. Opstandjes waren aan de orde van de dag. Ik schreef een verhaal dat alleen de rijke migrant het eiland kan bereiken, want een enkeltje vanuit Turkije kost snel duizend euro per persoon. De kop van het TPO-artikel luidde Niemand is naar Kos gevlucht omdat zijn of haar leven gevaar liep. Hier zit ik in mijn favoriete restaurant aan de haven en vlakbij het politiebureau waar de honderden nieuwkomers zich dagelijks melden. Met op de achtergrond mijn onderwerp, Syriërs uit Damascus.
Daarna reisde ik naar de westkust van Turkije. Vanuit daar steken tienduizenden Syriërs, Afghanen, Irakezen en noem maar op, over naar de Griekse eilanden. Het artikel heette Van Turkije naar Kos in een rubberboot, het vluchtelingendrama van binnenuit. Participating journalism noemden we dat vroeger. Het vijfjarige meisje Awa op de foto komt uit Iran. De sluizen om naar Europa staan wagenwijd open, is mijn conclusie. De politiek bedondert haar burgers.
Ook een leuke ontmoeting was met Gertjan van Beijnum, de eindverantwoordelijke voor het meest linkse podium van Nederland 'Kleintje Muurkrant' in Den Bosch en dat voor de serie 'Journalist te koop'. Zijn club werd bedreigd door lieden als vastgoedhandelaar Jan-Dirk Paarlberg en ging door allerlei rechtszaken bijna failliet, schrijf ik in Wij van Kleintje Muurkrant hebben schijt aan alles. (Blendle €-poort) Gertjan ken ik al tientallen jaren en we dronken gezellig koffie in 'De Paap', een oud klooster dat ik in 1978 ooit zelf hielp kraken. Hij staat ook op de cover van mijn eerste boek! 'Van Kraakgroep naar beweging' uit 1979. Zo ziet u maar weer, mijn netwerk heeft diepte.
op Twitter: @arnoldkarskens
op Facebook
Steun de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden
Nodig Arnold uit voor Spreekbeurt of Masterclass
2020. Voor verraders zou geen plaats zijn...(ism Cees van Hoore). Het ontluisterende verhaal over de vervolging van WO2-misdadigers in Nederland tussen 1945 en 2020. Bestel
2019. Alle pijn van de wereld. Een roman over oorlogsverslaggeving die de kern én de gevolgen van een goddelijke gekte blootlegt. Bestel
2020/2019/2018/2017. Een opzienbarende verzameling van fouten, halve waarheden en hele misleidingen door de NOS. Gratis te lezen op de weblog.
2018. Operatie laat niets in leven. (ism Henk Willem Smits) Het bizarre leven van Guus Kouwenhoven, Nederlands grootste oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Bestel
2018: Nepnieuws explosie. Desinformatie in de Nederlandse media (bijdrage). Bestel
2016. Help, er staat een terrorist in mijn keuken - tips en overlevingslessen bij een terreuraanslag thuis, op het werk of op het terras. Bestel
2009. Het verhaal van Nederlanders die vochten onder vreemde vlag.
2003. Onze man in Bagdad. Dagboekaantekeningen uit een belegerde stad in maart & april 2003.
2002. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.
2001. Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.
1995. Autobiografische verhalen uit de oorlog.
Voor de volledige lijst zie KB.nl of Klik hier voor meer info over deze boeken