Weblog

Liever Schreeuwen dan Stelen

woensdag 18 april 2012

Leugenaars en draaikonten verraden zichzelf, en dat is ook het geval bij Volkskrant-correspondente in Afghanistan Natalie Righton. Afgelopen maandag 16 april won zij de journalistieke jaarprijs De Tegel 2011 voor 'onderzoeksjournalistiek' over de politietrainingsmissie in Kunduz. Dat is ten onrechte, en ik heb dat geuit door hardop in de zaal te roepen dat ik het een schande vind. Voor een journalistieke prijs is namelijk op de eerste plaats originaliteit vereist.

En de rekensom over wat de opleiding van een Afghaanse agent in Kunduz kost, die Righton heeft ingezonden als onderdeel van een serie artikelen, heb ik al in januari 2011 gemaakt. Dat is toen gepubliceerd op de goed bezochte websites van De Pers en Joop.nl, en op mijn eigen website www.arnoldkarskens.com. Righton zegt in een reactie op mijn verwijt in de Volkskrant van 18 april: 'Ik kende de column van Karskens niet toen ik mijn onderzoek naar de kosten begon.' Welnu, het was om te beginnen, geen column. En haar reactie staat totaal haaks op de reactie van haar hoofdredacteur Phillipe Remarque tegenover het ANP: 'We waren ons ook bewust van het stuk van Karskens.' Die twee uitspraken kunnen niet allebei waar zijn, tenzij Remarque het vergeten is aan zijn verslaggever te vertellen. Dat lijkt me sterk. Dat Volkskrant z'n aanpak heeft afgekeken van mij geeft de hoofdredacteur onomwonden toe: 'Dat verhaal is destijds helemaal doodgevallen, hij had het niet zo handig opgeschreven. Wij hebben het beter gedaan. Het idee was niet nieuw, maar dat hoeft ook niet.'

De Volkskrant heeft zeker het wedstrijdreglement van De Tegel niet gelezen, dat voorschrijft dat inzendingen moeten voldoen aan 'onderscheidende, hoogwaardige onderzoeksjournalistiek die op zelfstandige wijze onthult.' Deze journalistieke prijs kun je dus niet winnen met het opwarmen van een oude prak. Daarbij verwijt het duo mij natte vingerwerk. Opmerkelijk dat we dan tot hetzelfde eindbedrag komen.

Nu zou ik niet zo fel van leer trekken als de kostenberekening ergens in alinea vijf of zes van een van haar verhalen was verstopt. Maar nee, de kop 'Agent van een half miljoen' prijkt als opening van de krant op 24 november 2011 en op de avond van de Tegel-uitreiking noemde ze in een introductie-filpmpje het bedrag met nadruk. Ik riep 'plagiaat'. Gezien de vrijwel identieke kop, methode van aanpak en conclusie zou je dat kunnen roepen. Maar nog beter was geweest als ik haar 'copycatjournalistiek' had verweten, want het is meer dan een zinnetje overschrijven. Deze na-aperij is een veel voorkomend euvel in de Nederlandse media. Dat belonen met een prestigieuze prijs is voor mij net een brug te ver. Vandaar mijn boosheid.

Verder is het pertinent onjuist, zoals zij beweert, dat ik heb gezwegen tot de uitreiking. November vorig jaar na publicatie in de Volkskrant twitterde ik de overeenkomst tussen beide stukken al door. Vorige week nogmaals een twitterbericht waar nota bene Righton zelf op heeft gereageerd! Maar misschien heeft ze inderdaad last van geheugenverlies.

Wat de zaak helemaal bizar maakt, is dat Righton op de radio (Lunch, Radio 1, 17 april) en een boze adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant tegenover mij op dezelfde prijsavond ontkennen dat het gewraakte artikel 'agent van een half miljoen' is ingezonden voor De Tegel. Terwijl de website van De Tegel dat toch overduidelijk aangeeft. Vanwaar die plotse ontkenning? Knaagt hun geweten?

In een reactie verzucht Righton verder onder welke zware en gevaarlijke omstandigheden zij haar werk heeft moeten verrichten. 'Voor je het weet richt iemand een wapen op je en ben je dood.' Mij imponeer je er niet mee. 'If you can't stand the heat, stay out of the kitchen.' Evenmin imponeert ze me met de term 'jaloerse verliezer', die ze mij heeft opplakt. Zelf zend ik niet in voor De Tegel, dus verloren heb ik niks. Maar dat wil niet zeggen dat Righton had mogen winnen.

Als extra duiding wil ik toevoegen dat ik al jaren kritisch de vaderlandse journalistiek uit conflictgebieden volg, zoals in mijn boek 'Pleisters op de ogen. Pleister op de mond', de geschiedenis van vier eeuwen Nederlandse oorlogsverslaggeving. Een van de belangrijke lessen die daaruit valt te leren is dat 'schreeuwen' beter is dan 'stelen'.

Mijn verhaal staat ook op de site (onder constructie) van De Nieuwe Pers. De foto nam ik vorig jaar in Kunduz.

Labels: oorlogsverslaggeving 

Check Arnold Karskens

De 16 plus Boeken van Arnold

cover 2

2020. Voor verraders zou geen plaats zijn...(ism Cees van Hoore). Het ontluisterende verhaal over de vervolging van WO2-misdadigers in Nederland tussen 1945 en 2020. Bestel

Cover voor

2019. Alle pijn van de wereld. Een roman over oorlogsverslaggeving die de kern én de gevolgen van een goddelijke gekte blootlegt. Bestel

kleine cover zwart

2020/2019/2018/2017. Een opzienbarende verzameling van fouten, halve waarheden en hele misleidingen door de NOS. Gratis te lezen op de weblog.

S11chermafbeelding 2018-06-06 om 21.05.56 kopie

2018. Operatie laat niets in leven. (ism Henk Willem Smits) Het bizarre leven van Guus Kouwenhoven, Nederlands grootste oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Bestel

nepnieuws scan boek kopie

2018: Nepnieuws explosie. Desinformatie in de Nederlandse media (bijdrage). Bestel

Help, er staat een terrorist in de keuken - door Arnold Karskens

2016. Help, er staat een terrorist in mijn keuken - tips en overlevingslessen bij een terreuraanslag thuis, op het werk of op het terras. Bestel 

journalist-te-koop-arnold-karskens
2016: Journalist te koop, over de onafhankelijke journalistiek die zwaar onder druk staat. Hoe corrupt zijn onze media? Bestel.
 
boekzor
2014. Medeverantwoordelijkheid van de vader van Koningin Máxima bij honderden verdwijningen in Argentinië. Bestel.
 
boekcover2
2014. Hét overlevingshandboek voor gevaarlijke gebieden Bestel
 
2012. De jacht op Gestapo-man Klaas Carel Faber. Bestel
 

rebellen-met-een-reden

   
   

2009. Het verhaal van Nederlanders die vochten onder vreemde vlag. 

ak47_160x241

 

 

 

 

 

 
 
 
 
2007."Oorlog is goed voor slechte mensen" en 46 andere vlijmscherpe columns gepubliceerd in het veteranenblad CheckPoint van QV Uitgeverij!
 
geen_cent_spijt
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2006. Het verhaal over de grootste leverancier van grondstof voor gifgas aan Saddam Hoessein. Bestel

onze-man-in-bagdad

 
 

 

 

 

 

 

 

 

2003. Onze man in Bagdad. Dagboekaantekeningen uit een belegerde stad in maart & april 2003.

reizen-langs-de-frontlijn

 

 

 

 

 

 

 

 

2002. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.

pleisters-op-de-ogen

 

 

 

 

 

 

 

 

2001. Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.

berichten-van-het-front

 

 

 

 

 

 

 

 

1995. Autobiografische verhalen uit de oorlog.

 

Voor de volledige lijst zie KB.nl of Klik hier voor meer info over deze boeken