Topmodel Naomi Campbell meldt zich als getuige in het proces tegen de grootste oorlogsmisdadiger van West-Afrika. Cynisme viert hoogtij wanneer de ranke dame deze week het Sierra Leone Tribunaal als catwalk gebruikt, schrijf ik vandaag in De Pers. De oorlogen in West-Afrika volg ik met meer dan gemiddelde belangstelling en kan daarom een zure grijns niet onderdrukken. Na twee moeizame procesjaren staan de internationale schijnwerpers eindelijk op de voormalige rebellenleider en ex-president Charles Ghanky Taylor gericht. Tot nu toe was er weinig aandacht voor de beschuldiging dat de vriendelijk ogende 62-jarige oud-president de dood en de amputaties van tienduizenden mensen op zijn geweten heeft. De komst van een 177 centimeter groot langbenig supermodel brengt daarin verandering.

Voor de massaal aanwezige media zal de Brits-Jamaciaanse Campbell uitleg moeten geven over een diamant die ze van Taylor in september 1997 ontving. Diens medewerkers overhandigden het kleinood midden in de nacht na een klop op een Zuid-Afrikaanse hoteldeur, zo vertelde de 40-jarige schoonheid de volgende ochtend aan actrice en mensenrechtenactiviste Mia Farrow. Die klapte daarover uit de school in april dit jaar bij het Amerikaanse netwerk ABC. Voor hoofdaanklaagster Branda Hollis Campbell van het Sierra Leone Tribunaal draagt Campbell het cruciale bewijs in een rechtszaak die sinds de start in 2008 niet vlotjes verloopt.

Zo'n 91 getuigen zijn gehoord maar het harde bewijs dat Taylor in het bezit was van diamanten is nog niet geleverd. Taylor steunde tussen 1991 en 2002 zijn strijdmakker Foday Sankoh die met het Revolutionair Eenheids Front RUF een nietsontziende terreurcampagne in Sierra Leone uitoefende. Bij tegenstanders werden ledematen afgehakt waarbij ze de keuze kregen tussen 'lange mouwen of korte mouwen', de hand of de hele onderarm. De chaos in buurland Sierra Leone gaf Taylor de gelegenheid voor de ontginning van de rijke Kono-diamantvelden. De opbrengst, bekend als bloeddiamanten, gebruikte hij voor zijn strijd in zijn eigen land Liberia waar hij door een uitgekiende terreurcampagne het in juli 1997 schopte tot president en in zijn megalomane droom van 'Greater Liberia' buurlanden als Guinee en Ivoorkust terroriseerde tot zijn aftreden in 2003. Bij het kruisverhoor in februari noemde Taylor de verdachtmaking dat hij handelde of ooit in het bezit was van diamanten 'niet correct'. Ook zou hij nooit diamanten hebben weggegeven.

Maar volgens Campbells voormalige medewerkster Carole White zou er bij de versiertoer van womanizer eersteklas Taylor zelfs sprake zijn van een 'half dozijn' diamanten. Campbell, zo liet ze weten, zou teleurgesteld zijn dat het geen geslepen exemplaren betrof. Samen met actrice Mia Farrow wordt zij maandag door het tribunaal gehoord.

En plein public ontkent Campbell stellig dat ze ooit een diamant van Taylor heeft ontvangen. Verder wil ze niet betrokken worden uit angst voor de gevolgen voor haar familie. Ze wil in de rechtszaal niet worden gefilmd of gefotografeerd. Campbell is gevangenisstraf in het vooruitzicht gesteld als ze zich niet donderdag klokslag negen uur meldt bij het tribunaal, ondergebracht in het voormalige hoofdkwartier van de AIVD in Leidschendam. Dat de beauty and the beast elkaar in 1997 troffen, lijdt geen twijfel. Ze staan samen op een foto met de Zuid-Afrikaanse ex-president Nelson Mandela.

Charles Taylor werd in 2006 gearresteerd en uitgeleverd aan het Special Court for Sierra Leone, opgericht door de Verenigde Naties en de regering van Sierra Leone om de ergste misdadigers van de oorlog voor het gerecht te brengen. Uit veiligheidsoverwegingen wordt het proces tegen Taylor in Den Haag gehouden. Als hoofdverdachte in een van de moorddadigste perioden in de West-Afrikaanse geschiedenis staat de voormalige onderwijszoon terecht op elf aanklachten waaronder oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, massamoord, verkrachting en het werven van kindsoldaten. Zijn advocaat probeert het proces te draineren door uitstel van het getuigenverhoor te eisen.

Het verhaal in De Pers Proces the beauty versus the beast  kunt u hier nalezen.  

De foto nam ik in de jaren negentig in Sierra Leone. De man heet Unisa, een 28-jarige boer uit Port Loko-district. Bij hem hakte de RUF twee handen af. Zelden heb ik iemand geinterviewd die zo getraumatiseerd was; hij trilde als een sorteermachine. Toch had hij geluk. Hij kreeg lange mouwen. Toen de militanten wegliepen, hoorde hij ze zeggen: 'Vraag maar aan Ahmed Tejan Kabbah, (de toenmalige president van Sierra Leone) of hij je twee nieuwe handen geeft.'