Vorige maand werd het dorp Veenendaal opgeschrikt door gewelddadige overvallen waarbij slachtoffers ontkleed werden achtergelaten. In een nieuwe serie beschrijf ik voor De Pers conflicthaarden in Nederland.... En zoals u gewend bent gaat mijn eerste aandacht uit naar de slachtoffers. Dus ook in Veenendaal. L. (19 jaar en slank gebouwd) zei me dat hij niet getraumatiseerd was, maar wel 'heel boos' op de daders. Lange donkerblonde krullen bedekken de bloedkorsten op zijn gezicht. ´Het was laat en ik was aangeschoten. Op de Kanaalweg reed ik mijn fiets bij een wegopbreking vast in het zand. Plots werd ik van achteren neergeslagen. Ze spoten peperspray in mijn ogen zodat ik ze niet kon zien en vroegen mijn pincode. Ik heb het wel 20 keer gezegd maar ze konden het niet onthouden. Intussen trokken ze zijn kleren uit. Waarom? Ze kijken ook CSI. Ze hadden me aangeraakt en waren bang voor vingerafdrukken of DNA-materiaal. Ik had alleen nog mijn onderbroek aan. Gillen of roepen deed ik niet. Ik dacht: als ik dat doe, krijg ik een messteek.' Dat overkwam een 20-jarige Pool die een klaplong opliep op dezelfde vroege zondagochtend 14 maart.

Het derde slachtoffer P. (21) werd van zijn fiets getrokken. 'Ik heb ze niet herkend. Ze hadden capuchons op en een sjaal voor hun gezicht. Ze trapten me naar boven, het talud op tot de spoorlijn en legde me een meter van de rails neer. Niemand kon ons daar zien. Ze trokken aan mijn kleding. Op het laatst droeg ik alleen nog mijn sokken. Het waren vier overvallers. Twee heb ik horen praten met een buitenlands accent. Pas toen handlangers ruim 900 euro van mijn rekening hadden gehaald hielden ze op met slaan.' Het beeld van een half dood geslagen naakte jongen op een spoorlijn en een naderende trein in de verte hakte erin bij vredelievend Nederland.

Ogenschijnlijk appelleert niets aan een conflict in het Utrechtse Veenendaal. Een levendige koopgoot prijst de 62.000 inwoners alle denkbare kleding en etenswaar aan. Huizen staan ongeschonden strak in de lak. Het is de angst voor de dood, de pijn en alles wat het vaste patroon bedreigt dat het leven in het streng christelijke dorp ontregelt. De brute overvallen vonden plaats langs een fietsroute wat je in oorlogstermen 'snipersalley' zou noemen, waar noodlot plots toeslaat. Het rood geasfalteerde pad loopt van het centrum via een parkje, een tunnel onder weg, over de Vaart, naar de dubbele tunnel onder weg en spoor richting Veenendaal-West.

Langs het traject op een bankje zit Tom (18). 'Ze pakken iedereen die ze kunnen pakken. Gisteravond reed ik om elf uur hier. Twee jongens riepen me. Natuurlijk stop ik niet en ze schreeuwden 'hoerenzoon.' Ik bezorg pizza's maar avonds zie je alleen groepjes mensen. Niemand loopt alleen. Geld droppen we na elke rit zodat je niet meer dan tien euro wisselgeld heb als je ze beroven.´ Zijn lange lichaam beweegt ongemakkelijk. Liever wil hij het niet zeggen maar gevraagd geeft hij toe dat de aversie hier op de Utrechtse Heuvelrug tegen Marokkanen groeit. ´Mensen hoor je zeggen: Drie geweldadige berovingen in één nacht. Nu is het genoeg geweest. De komst van knikploegen zou me niet verbazen. Ik ben geen vechtersbaas. Maar als het dicht bij mij in de buurt komt dan zou ik me ook verdedigen. Het is jammer. Alles is leuk aan Veenendaal en dan krijg je dit.' 

Hassan Saidi, voorzitter van het moskeebestuur, zit verlegen met de berovingen. Onder de daders zitten buitenlanders dus de Marokkaanse moskee is een legitiem doelwit. Tot tweemaal werd het White Power symbool, een cirkel met een kruis, op de moskeemuur gespoten. De laatste maal lagen ook varkenspootjes op de stoep. Zijn handen naar het plafond gestrekt: 'Wat heeft de moskee er mee te maken. Degenen die het gedaan hebben komen er voor 99,9 % zeker niet. Waarom moet ik mij verantwoorden voor andere Marokkanen?'

Het aantal overvallen in Veenendaal staat op 8 stuks dit jaar. 'Jaarlijks ligt het rond de 30 overvallen. We zien geen plotse stijging,' kalmeert de politievoorlichtster. Wel telt de gemeente zo´n 134 Marokkaanse criminelen en ontvangt daarvoor extra overheidsgeld. De Nederlandse-Marokkaan A. praat liever in zijn auto. 'Ze kunnen denken dat ik een verklikker ben.' Hij heeft 'Het Veen' achteruit zien hollen. 'Vroeger had je oude agenten die iedereen bij naam kenden. Ze wezen je op je fouten. Ouders gaven hun kind een flinke klap als ze iets fout deden. Daarna liet je het wel uit je hoofd. Als je dat nu doet als vader heet het direct kindermishandeling.' De excessen zijn het gevolg van slap beleid van alle kanten, wil hij ermee zeggen. En heeft hij daarmee een punt.  

Vraag aan u: Bent u bang of niet bang voor toenemend geweld achter de dijken? Heeft een oorlogsverslaggever iets te zoeken in Nederland?

Het hele artikel Pakken wie je pakken kunt plus foto's staat in De Pers. 

De foto toont een tunnel in de beruchte fietsroute.