Een Pyrrusoverwinning is de val van het Kabinet Balkenende IV voor tegenstanders van Missie Moedeloos in Afghanistan. Want we gaan helemaal niet weg... De komende parlementsverkiezing tolt om één belangrijk twistpunt:  accepteren we een eventuele verlenging van de Nederlandse militaire aanwezigheid van 'minimaal' een jaar in de centraal-zuidelijke Afghaanse provincie of niet. Wie koppen telt weet dat CDA, VVD, D66 en CU met wat geluk een meerderheid van 75 zetels plús zullen halen. Dat zijn krèk de voorstanders van een langer verblijf in Uruzgan. En ze staan bekend als snelle rekenaars. Want volgens afspraak moet de laatste Nederlandse militair 1 december uit Uruzgan zijn vertrokken. Bij verkiezingen in mei en een snelle kabinetsformatie kan het inpakken al in juni worden stilgelegd, want logistiek red je die terugkeeroperatie niet in de voorgestelde vier maanden. Wat aan materieel dan al op het schip richting Nederland zit,  valt binnen de afspraak dat we in afgeslankte vorm doorgaan. De bedelbrief van Navo secretaris-generaal Anders Fogh Rasmussen om te blijven is niet ingetrokken. Joepie! Geen vuiltje aan de lucht dus.

Tegenstanders van voorzetting van de missie zoals Groen Links, SP en PVV zullen terecht wijzen op de onzin van een jaar verlenging: want ook daar winnen we de oorlog niet mee. Het zal ten koste gaan van meer levens en de ontwikkelingsinspanning voegt niet meer toe dan de spreekwoordelijke druppel op de hete, droge Afghaanse bodem. Ze hebben gelijk maar krijgen die niet.

Puur toneel dus, die bedrukte gezichten van militaire vakbonden als de ACOM en AFMP op het Nieuws. De broodwinning van hun leden is verzekerd. En politici die voor verlenging pleitten en nu toch hun zin krijgen: ach, die zullen en public zeggen dat we daarmee de Afghaanse bevolking nóg beter kunnen helpen. In hun achterhoofd zijn ze blij dat hun geloofwaardigheid en mogelijke carrière geen gevaar lopen bij internationale organisaties als de Navo, de EU,  het IMF en de VN.

Maar attentie! Het dilemma wordt alleen maar vooruit geschoven. Want ooit zullen we moeten vertrekken uit Afghanistan terwijl we na een jaar extra knokken nog dieper het moeras zijn ingezogen. Het is de vraag of dan de discussie ook zo ordelijk verloopt. Op naar een volgende crisis, zullen we maar zeggen.

 

De foto toont een Nederlandse militair in Tarin Kowt  voor het politiebureau, afgelopen najaar. U kunt zien dat hij al aanstalten maakte om weg te lopen. Die kunnen we dus terugroepen.