Nederlanders in Afghanistan voelen zich niet veilig, hun ambassade staat op een ongelukkige plek en ze weten ook niet hoe ze moeten evacueren. Dat schrijf ik vandaag in De Pers... Ik ben weer eens op bezoek in de Afghaanse hoofdstad. Het gevaar heeft nog niet de hoogte bereikt als Bagdad in de donkere dagen maar veelt scheelt het niet. Een bommetje is snel gelegd hier. En over explosies gesproken. Pratend met Afghanen en landgenoten werd me duidelijk dat de Nederlandse ambassade wel een hele ongelukkige locatie heeft. 

In vier jaar tijd vonden binnen een cirkel van een halve kilometer vijf grote bomaanslagen plaats: Twee op de Indiase ambassade, twee op het ministerie van Binnenlandse Zaken en een in de bekende toeristische trekpleister Chicken Street.

Zelf ligt Hare Majesteitshandelspost verscholen in een doodlopende dwarssteeg. Acht mannen van de Afghaanse beveiligdienst SSS moeten aanvallers afslaan. 'Binnen vormen Nederlandse bewakers een extra beschermingring,' zei een bewaker die ik aansprak. Bewapend met een Russisch machinepistool is hij niet bang voor een nieuwe aanslag die de Afghaanse hoofdstad de laatste maanden met grote regelmaat treffen. Eén ingang van de kilometer lange straat in de wijk Shar-e-Now is met een dikke slagboom afgezet. Dat lijkt solide, alleen leidt die naar het Ministerie. Bij de andere toegang, die naar de ambassade, staat welgeteld één plastic rood-witte pylon als obstakel. Een Nederlandse gaat dan ook met knikkende knieën op bezoek, vertrouwde ze mij toe. 'Zelfmoordenaars glippen makkelijk langs de controleposten,' meent ze. De vele bewakers voorkwamen niet de laatste aanslag, 8 oktober, op honderd meter van de ambassade waarbij 17 doden vielen. Een bewoner van de straat wijdt het bloedbad aan de wijdverspreide corruptie onder Afghaanse politieagenten: 'Bij de ingang van de straat nemen ze geld aan. Wie betaalt mag doorrijden.'

Volgens de uitbater van het nabijgelegen Mustafa Hotel kwamen in de 'Ministry of Interior Road' waar de ambassade aan ligt, al meer dan honderd mensen door aanslagen om het leven gekomen. 'Dit is zonder meer de gevaarlijkste straat van Kabul.'

De Britse veiligheidsexperts Simon Coffee die al vijf jaar de risico's peilt voor internationale organisaties in Afghanistan zou 'zeker niet' in deze straat met zulke 'high value targets' een kantoor open. 'Een aanslag op een Indiase ambassade of belangrijk ministerie geeft de aanvallers internationale aandacht. Ik zou er wegblijven.' Voor wie de ogen toch wil sluiten: Nederlandse onderdanen en organisaties zijn door de aanwezigheid van zo'n 1600 militairen in met name de provincie Uruzgan ook een potentieel doelwit voor opstandelingen.

De Nederlandse ambassade is er overigens tijdelijk gehuisvest. Volgens plan wordt de zaak binnen een jaar verplaatst naar de wijk Kulola Pustha, een oude locatie die momenteel wordt verbouwd. Een bouwkraan steekt boven de bomen uit. Een Nederlander noemt deze plek mogelijk nog gevaarlijker. Ze ligt aan een druk kruispunt met doorgaand verkeer. Een vrachtwagen geladen met springstof kan zich met hoge snelheid in de buitenmuur boren. 'Er is een stalen wand gebouwd achter de stenen muur, maar toch.' Een gelukkige hand heeft Nederland niet bij de keuzes voor vestigingen. Vorig jaar was de vertegenwoordiging ondergebracht in het ISAF-hoofdkwartier, ook al een concentratiepunt van talibanaanvallen. Veiligheid voor buitenlanders is een heikel punt geworden nu de Verenigde Naties 600 man personeel heeft teruggeroepen na een talibanaanval op 28 oktober waarbij vijf VN-medewerkers omkwamen. De Nederlandse ambassade heeft nog geen vertrek aanbevolen maar wat er precies moet gebeuren bij een eventuele evacuatie is bij velen van de circa honderd Nederlandse burgers een raadsel. Volgens een draaiboek moeten ze zich per district verzamelen bij een centraal figuur, het blokhoofd. 'Ik weet alleen niet wie die van mij is,' zegt een Nederlandse. Zij uit meer kritiek. De ambassade stuurt geen sms'jes en e-mails met de laatste veiligheidsstand van zaken. Dat doen de vertegenwoordigers van bijvoorbeeld Frankrijk, Australië en Finland wel. 'Als er een aanslag is geweest worden die mensen op de hoogte gehouden. De enige e-mail die ik ontving ging over de gevaren van de Mexicaanse griep.'

Een andere landgenoot: 'Anderhalf jaar geleden was er een vergadering over evacuatie. Er werden radio's uitgedeeld voor onderlinge communicatie. We moesten doorgeven als we afwezig zijn, maar dat doet niemand. Er is een systeem maar dat wordt niet nageleefd.'

De inauguratie van president Hamid Karzai op 19 november, gekozen voor een tweede termijn middels dubieuze verkiezingen, doet de angst stijgen voor nieuwe aanslagen. Wie niks in dit land te zoeken heeft wordt dringend verzocht te vertrekken of weg te blijven. 'De veiligheidssituatie is zorgelijk, erkent een woordvoerster van Buitenlandse Zaken. Uit privacyoverwegingen en veiligheid levert ze summier commentaar. 'Onze mensen ter plaatse noemen de bescherming afdoende, maar het zijn dagkoersen.' Ik vond dat laatste wel een mooie quote.

Nu ik in Afghanistan ben, volgen uiteraard meer verhalen. Het eerste artikel kunt u nalezen in De Pers.

De foto is genomen vanuit mijn hotel en toont de makkelijke entree van de straat. Want dat was ik nog vergeten te melden: Ik verblijf er zelf aan. Tijdelijk. Want tegen de tijd dat u dit leest, zit ik al elders in Afghanistan. Insjallah.