Omdat Nederland niet weet hoe de oorlog in Uruzgan gewonnen kan worden, presenteer ik in De Pers het Tien-Stappen-Plan naar de eindoverwinning in Uruzgan. Licht doemt op aan het einde van de tunnel. Maar dan wel volgens de Karskens-Doctrine.....

1)Het Afghaanse leger beter oefenen

Navo-landen trainen het Afghaanse Nationale Leger ANA in de klassieke oorlogsvoering. Daarbij wordt vanuit een kazerne geopereerd en zwaar geleund op artillerie en luchtsteun. Het leger dat binnen enkele jaren moet uitgroeien tot 130.000 manschappen zal op die manier nooit de taliban verslaan. Guerrillatactieken,  zoals de Opposing Militant Forces toepassen, zijn alleen met dezelfde aanpak te neutraliseren. Dus langdurige patrouilles in gebieden waarbij overnacht wordt tussen de bevolking. Je wint zo informatie in en waar jij slaapt, slaapt de vijand niet. Geef de ANA, meer dan nu, ook het gevoel dat het hún oorlog is. Gemotiveerd zijn Afghanen prima vechtersbazen. Ze verjoegen in 1989 per slot van rekening ook de Russen uit hun land. En let wel, zonder buitenlandse training.

2)Zware wapens terughalen

De Nederlandse F16-jachtvliegtuigen en de 155mm pantserhouwitsers hebben terreur -en haat- gezaaid onder de bevolking van Uruzgan. Het dorp Qala-e-Ragh werd in juli 2007 beschoten ten koste van zo'n 80 burgerslachtoffers. Ook dorpen van het district Deh Rawod werden in september 2008 zwaar getroffen waarbij zo'n honderd doden vielen. Niets ondermijnd het vertrouwen in de goede bedoelingen van de Nederlanders sterker dan burgerslachtoffers.

De Nederlandse strategie is grotendeels afhankelijk van de inzet van zware middelen, zoals gevechtshelikopters. Dit is ook op een tweede reden erg riskant. Die aanpak kan zwaar opbreken als de taliban over luchtdoelgeschut beschikt, waardoor het initiatief direct omslaat. Dat zagen we ook toen de Afghaanse rebellen, de Mudjahedeen, tijdens de Russische bezetting over Stinger-raketten kon beschikken. Ons advies: lopen of op pad met pick up-trucks!

3)Militairen langere tijd in Uruzgan houden

Als je voor de aanwezigheid van Nederlandse militairen in Uruzgan kiest, doe het dan goed! De rotatie van vier maanden is veel te kort. De 1400 Nederlandse militairen gelegerd in de provincie leren in die korte tijd het terrein nooit goed kennen. Relaties met plaatselijke bewoners, belangrijk voor het inwinnen van informatie, is een zaak van de lange adem. Acht maanden is het minimum. Het zijn toch geen watjes!

4) Breek Kamp Holland af

De middeleeuws aandoende burcht, met borstwering en verdedigingsringen, aan de rand van Tarin Kowt verdiept de kloof met de lokale bevolking. Daarbij zijn militairen in dit hoofdkwartier 'sitting ducks', de taliban hebben alle tijd om te richten. Op 6 april kwam soldaat Azdin Chadli bij een beschieting op het kamp om het leven. De volgende voltreffer is een kwestie van tijd. Ons advies is: Verspreid de manschappen in kleine eenheden over de provincie.

Stop ook het invliegen van die peperdure kant-en-klare maaltijden. Kook zelf met behulp van lokale producten, dat stimuleert de plaatselijke economie. En drink het lokale water. Nu wordt elke flesje drinkwater tegen absurd hoge kosten vanuit Nederland verscheept.

5) Pas rechtsbeginselen voor iedereen toe

Afghanen hebben het gevoel dat buitenlanders mogen prijsschieten. Ondanks de duizenden burgerdoden sinds 2001 zijn er nauwelijks verantwoordelijken gestraft. Alleen verdachte talibanstrijders worden opgepakt en jaren zonder vorm van proces in slechte omstandigheden vastgezet. Daders van beschietingen op inwoners van Uruzgan horen ook voor de rechter te verschijnen. Zoiets doet het vertrouwen toenemen dat nu minimaal is. En wees eerlijk. Frauderende politici, zoals president Hamid Karzai, zouden wij in eigen land toch ook niet accepteren. Waarom in Afghanistan dan wel.

6)Bouw grote infrastructurele werken

Je oogst alleen goodwill bij de Afghanen met krachtcentrales, lange asfaltwegen en brede waterkanalen. Ze lachen om het kleine grut als afvalbakken, saffraanveldjes en onduidelijke cursussen waarmee we ze nu om de oren slaan. Stop met het betalen voor de restauratie of bouw van moskeeën. Dat is weggegooid geld. Het moskeebestuur zal nooit toegeven dat voor de bouw van het godshuis geld van ongelovigen is gebruikt. Vergeet ook de waterpompen die om de haverklap kapot gaan. Laat de Afghanen zelf een waterput graven, zoals ze al eeuwen lang doen. Onverwoestbaar.

7)Koffers demonstratief pakken

Officieel vertrekken de Nederlandse militairen per 1 augustus 2010, maar bereid de Afghanen daar mentaal op voor. Laat iedere week enkele vrachtwagens volgeladen met verhuisspullen onder veel vlagvertoon vertrekken. Nog steeds leunen de Afghaanse machtshebbers genoegzaam achterover in de overtuiging dat die buitenlanders de vuile klussen toch wel blijven opknappen. Laat merken dat het land daadwerkelijk op eigen benen moet staan, ook financieel.

Daarbij is vertrek van de buitenlandse militairen de enige manier om de oorlog te doen stoppen. Uit angst dat de inmiddels 42 landen, die de Navo-georganiseerde International Security Assistance Force ISAF uitmaken, Afghanistan als permanente basis in Midden-Azië houden, zullen omliggende landen als Pakistan, Iran, de Golfstaten en zelfs Rusland de taliban blijven steunen.

8)Verbeter het imago

Slechts eenderde van de Nederlanders steunt de Uruzgan-missie. Realiseer: Het gevoel van  overwinning zit vooral tussen de oren. Dus: stop de persconferenties vol sentimenteel zelfbeklag om wéér een omgekomen militair. Schaf ook per direct 'embedded'-journalistiek af, die censuur strooit al drie jaar zand in de ogen van militair en burger. Tweede Kamerleden, die de regering dienen te controleren, klagen dat ze gebrek aan juiste informatie hebben. Imagoverbetering is nodig om de belastingbetaler het nut te laten inzien van de missie die nu twee miljoen euro per dag kost.

9) Stop de vrouwenbevrijding

Uruzgan is het staphorst van Afghanistan. Elke vernieuwing wekt argwaan bij de oerconservatieve inwoners. Dus een halt aan subsidies voor lessen aan vrouwen en sluit de meisjesscholen. Het is drie stappen terug in de vooruitgang maar voor een overwinning moet je concessies durven maken. Vast staat: zo win je de hearts & minds van de Uruzganees.  

Stuur ook de vrouwelijke Nederlandse militairen naar huis. Ongesluierde blonde lokken slaan de fantasie van de Afghaanse mannen op hol waardoor ze zich nauwelijks concentreren op het echte werk, de opbouw van de provincie.

10) Ontsla blunderende ministers

Volgens Defensieminister Eimert van Middelkoop gaat het de goede kant op met Uruzgan. Als macabere bewijsvoering voert de bewindsman de recente dood aan van twee Nederlandse militairen; de een vocht op een plek waar nooit Nederlandse militairen waren gekomen, de ander bereidde het Afghaanse leger voor op zelfstandigheid. De gewezen Iraakse minister van Informatie Saeed al-Sahaf zou zo'n kromme redenering niet verbeteren. De realiteit is dat de provincie aan drie zijden, Kandahar, Helmand en Ghazni, zit ingesloten door taliban-bolwerken. Opstandelingen controleren de enige asfaltweg, en economisch slagader, die de provincie verbindt met de rest van Afghanistan. Van de zes districten van Uruzgan zijn er twee, Khas Uruzgan en Char Chino, no-go voor de ISAF. Intussen zaaien bermbommen angst onder de militairen. Dan zeggen dat je 'militair superieur' bent, zoals Van Middelkoop beweert, is bezijden de waarheid.

Minister Bert Koenders van Ontwikkelingssamenwerking geeft een eigen draai aan de waarheid door de vooruitgang van een beter bestuur in Uruzgan toe te juichen. Fraude bij de presidentsverkiezingen maakten het mogelijk dat duizenden onbestaande vrouwen konden stemmen. Koenders verzekerde de Tweede Kamer dat de salarissen van onderwijzers netjes worden betaald, terwijl dat niet gebeurd. Evenmin ontvangen politieagenten op tijd hun, door Nederland betaalde, salaris. Met verkeerde inschattingen en keiharde leugens kun je geen beleid voeren en win je de oorlog dus nooit.

Hier kunt u het mooi opgemaakt en met extra foto's nogmaals lezen in De Pers.

Het KRO-ochtendprogramma Goedemorgen Nederland besteedde ook aandacht aan het Plan. Hier is de link.

De foto nam ik vanuit een Cougar-helikopter boven Uruzgan. In mijn plan is er geen plan meer voor gevechtshelikopters, dus Apache's. Daarvan is de bewapening veel zwaarder en kent daarom veel meer collateral-damage (lees: burgerslachtoffers) en zoiets werkt contra-productief.