Ik raak niet uitgeschreven over de voorvallen in Uruzgan in 2006. Nu stuitte ik weer op berichten in de Australische pers. Defensieminister Joel Fitzgibbon heeft zijn chef-staf opdracht gegeven voor een diepgravend onderzoek naar wat mogelijk een cover up is rond een aanval op Afghaanse burgers. Ik dacht meteen aan de zaak Marco Kroon... Want er is veel mis gegaan tijdens de zomer van 2006 in Uruzgan. U weet, in die tijd, voor de start van de missie Uruzgan, waren Nederlandse en Australische commando's actief in de Afghaanse provincie. Ze joegen samen met Amerikaanse special forces en hun gezamenlijke luchtmacht op talibanstrijders. Daarbij vielen echter ook veel burgerslachtoffers. In een vorige blog schreef ik al over de vele tegenstrijdigheden over het verloop van de strijd. Die maken een onderzoek zeker de moeite waard. In Australië zijn ze ons een stapje voor.
Australische SAS-leden worden ervan verdacht het vuur geopend te hebben op een auto. Daarbij kwam de zwager van parlementslid vooor Uruzgan Abdul Khaliq om het kleven. De vrouw van Khaliq, diens dochter en zoon raakten gewond. Ik ken de zaak, want Khaliq heeft me het zelf verschillende keren verteld. Hij staat op de foto samen met zijn zoon die het litteken toont. De beschieting van het voertuig was op 6 juli 2006. De Australische krant 'The Age' onthulde dat de luchtmachtchef Agnus Houston een parlementair onderzoekscomité in 2007 heeft misleid toen hij ontkende dat Australische commando's bij die aanval op het voertuig waren betrokken. Hij zei toen: 'We investigated it (the shooting) and we found no evidence of Australian troops involved in what was described as happening.' Dat blijkt dus niet te kloppen. Maar hoe de vork precies is de steel zit, wordt nu dus grondig uitgezocht.
Toen ik over het bewuste schietincident schreef, in het najaar van 2006 en begin 2007, heb ik commentaar gevraagd bij het Nederlandse ministerie van Defensie. Woordvoerder Ten Ascher zei me dat in deze periode Nederlandse militairen 'gezamenlijk verkenningspatrouilles' met Amerikaanse en Australische militairen hielden. Waarmee ik alleen wil suggereren dat het ook in Nederland tijd wordt voor meer onderzoek naar wat allemaal is gebeurd in die hete zomer van 2006. Tweede Kamer aan het werk!
Over Australische misstappen schreef ik eerder. Zie blog Happen naar de Baas.
Labels: Afghanistan
op Twitter: @arnoldkarskens
op Facebook
Steun de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden
Nodig Arnold uit voor Spreekbeurt of Masterclass
2020. Voor verraders zou geen plaats zijn...(ism Cees van Hoore). Het ontluisterende verhaal over de vervolging van WO2-misdadigers in Nederland tussen 1945 en 2020. Bestel
2019. Alle pijn van de wereld. Een roman over oorlogsverslaggeving die de kern én de gevolgen van een goddelijke gekte blootlegt. Bestel
2020/2019/2018/2017. Een opzienbarende verzameling van fouten, halve waarheden en hele misleidingen door de NOS. Gratis te lezen op de weblog.
2018. Operatie laat niets in leven. (ism Henk Willem Smits) Het bizarre leven van Guus Kouwenhoven, Nederlands grootste oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Bestel
2018: Nepnieuws explosie. Desinformatie in de Nederlandse media (bijdrage). Bestel
2016. Help, er staat een terrorist in mijn keuken - tips en overlevingslessen bij een terreuraanslag thuis, op het werk of op het terras. Bestel
2009. Het verhaal van Nederlanders die vochten onder vreemde vlag.
2003. Onze man in Bagdad. Dagboekaantekeningen uit een belegerde stad in maart & april 2003.
2002. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.
2001. Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.
1995. Autobiografische verhalen uit de oorlog.
Voor de volledige lijst zie KB.nl of Klik hier voor meer info over deze boeken