Veel ophef vandaag over het mishandelen van Iraakse gevangenen door Nederlandse militairen in al Muthanna, Irak, in 2003. De Volkskrant bracht het verhaal hoe verdachten werden geblinddoekt, met water werden overgoten en een hoge dosis geluid moesten aanhoren. Volgens Defensieminister Henk Kamp was het allemaal proportioneel geweld. Goed werk van de verslaggever en de begrijpelijke ontkenning van Zijne Excellentie. Waar ik wel van opkeek was de reactie van de H.H. politici. Dat ze dat niet wisten, een schande vonden etc. In 2004 tekende ik al uit de mond van een mensenrechtenadvocaat in al Muthanna op dat Nederlanders aanwezig waren bij de arrestatie van verdachten. ‘Bij arrestaties worden plastic zakken over de hoofden getrokken.’ Ze werden met stokken en geweerkolven geslagen. Ook schreef ik uitvoerig over de zes doden door Nederlandse kogels en de gewonden. Toen het dus allemaal gebeurde (de Nederlanders verlieten Irak voorjaar 2005) en er iets aan gedaan kon worden, hielden bijna alle politici (en trouwens ook de embedded-journalisten) hun mond. Net zoals ze nu bijna allemaal zwijgen over de slachtoffers door Nederlands handelen in Afghanistan. Zoiets geeft me een vervelende smaak in de mond.

Zie ook mijn website voor de artikelen
"Ik ben heel erg boos" (Nieuwe Revu nr 26/2004) en
De dood uit Nederland (Nieuwe Revu nr 13/2005).