Triest maar waar: Nederland verliest op alle fronten in Uruzgan. Zo is het vertrouwen in een Nederlandse militaire overwinning de laatste maand sterk gedaald, meldt het ministerie van Defensie. Nog maar eenderde van de Nederlanders verwacht succes in de strijd tegen de Taliban, het laagste percentage ooit. Ook denkt minder dan eenderde dat er nog sprake is van een opbouwmissie.
De Task Force Uruzgan-militairen zien, op hun beurt, de waarheid niet graag onder ogen. Samen met politici eisen ze dat defensieminister Eimert van Middelkoop naar Uruzgan afreist. Hij moet duidelijkheid verschaffen over het schietincident, begin januari, waarbij twee Nederlandse militairen omkwamen. Het was 'eigen vuur’ volgens onderzoek, maar dat horen ze daar niet graag.
Het vertrouwen in de Nederlandse –embedded- media over Uruzgan lijkt niet veel beter. De Leidse studente politicologie Janet van Klink constateerde na lezing van 200 dagbladartikelen dat de norm voor vrije en onafhankelijke nieuwsvoorziening wordt geschonden. Er wordt vooral ‘een positief beeld van de Afghaanse werkelijkheid’ gegeven. (Zie blog van 13 februari)
Terwijl militairen eerlijk voor hun deceptie uitkomen, stopt de journalistiek haar hoofd in het zand. Embed-verhalen, die zijn gescreend op militaire én politieke zaken, mogen dit jaar wel meedoen met De Tegel, de belangrijkste persprijs van Nederland. Hans van Beers, voorzitter van De Tegel en in het dagelijkse leven directeur van het Conservatorium van Amsterdam, wil niet zelf aan de telefoon komen als ik hem opbel voor Revu. Hij sms’t:
“De door jouw genoemde categorie wordt op eigen merites beoordeeld. Dus uitgesloten noch bevorderd. Meer valt er niet over te melden.”
Dus geen veto op embed inzendingen noch op nominatie?
“Klopt. “Ik houd me als jury voorzitter aan de regels.”
Ondergraaft de embed-verslaggeving niet het vertrouwen in de Nederlandse journalistiek?
”Volgens mij gaat de journalistiek daar zelf over.”
Reactie van mijn kant: Nou, dan weten we het wel!