In de lange reeks ‘leuke ontmoetingen’ wil ik u ditmaal voorstellen aan interviewster Phara de Aquirre. Ze werkt al sinds mensenheugenis voor de VRT en heeft tegenwoordig een eigen talkshow ‘Phara’. “Toch hartstikke leuk een programma dat jouw naam draagt,” zei ik gisteren tegen haar. Want ook ik mocht me tussen de BV’s (Bekende Vlamingen) zetten aan de zwart/witte tafel. “Die naam was mijn idee niet,” klonk het op verontschuldigende toon. Maar ik zag een glimlach om haar mond. Ze vindt het wel heel sjiek.
Eerder was Phara het paradepaardje van het duidingprogramma ‘Ter Zake’ waarvoor ze me verschillende keren interviewde. Veelal over Irak en Afghanistan. En dat doet ze goed. Ik denk dat ze de ‘Sonja’ van Vlaanderen is. Ze laat mensen uitpraten en stelt vragen waar je niet me een simpel ‘ja’of ‘nee’ op kunt antwoorden. Na lange afwezigheid door –lelijk woord- een slepende ziekte is ze weer op haar post. Zij het in een praatprogramma. We spraken ditmaal over het groeiend aantal dode Nederlandse militairen in Afghanistan (de teller staat op 16!) en de naderende deelname van Belgische F 16’s aan de oorlog in het zuiden. Door de bommen die ze afgooien zijn vliegtuigen de grootste boosdoeners in de ogen van de bevolking, vertelde ik. Phara liet me rustig mijn verhaal vertellen. “Ik kan nog wel fel zijn,” zei ze naar afloop. Maar ik zag in haar ogen dat ze met haar late talkshow best tevreden is. Relativeren als interviewer is een schoone eigenschap, dacht ik bij het wegrijden. Ik was erg blij Phara weer te zien.