De foto toont de littekens van hondenbeten die Abdul Nabi (30) in Uruzgan opliep bij zijn arrestatie op 7 augustus. Volgens Defensievoorlichting zou deze Abdul “een grote Talibanboef” zijn en zich hebben opgehouden in dezelfde Khala als de Taliban-schaduwgouverneur Bari Ghul. Na arrestatie door Australische Special Forces wist hij zich van zijn boeien te bevrijden en viel hij de hondengeleider aan. Waarna de beten volgden. Waarom Nabi ondanks zijn nauwe contacten met de Taliban toch na drie weken werd vrijgelaten is de woordvoerder niet duidelijk. Zelf verklaarde Nabi tegenover mij dat hij na het irrigeren van zijn land plots thuis werd overvallen en tegen de muur werd geworpen en op zijn gezicht geslagen. “Ze lieten een hond me bijten.” Dat de hond tegen boer Nabi is ingezet om een vluchtpoging te verijdelen of om eventueel zijn verzet bij arrestatie te breken, lijkt onwaarschijnlijk. De beten staan niet in een arm of kuit maar in beide bovenbenen op vrijwel dezelfde hoogte. De littekens lopen voornamelijk horizontaal wat er op zou kunnen duiden dat hij is gebeten toen hij al op de grond lag. Daarbij was hij als eenling geen partij voor getrainde militairen.
De mishandeling hield niet op. “Op de weg kreeg ik stroomstoten op mijn rug.”

Het geval Abdul Nabi staat niet alleen. Volgens de tweekoppige team van de Onafhankelijke Afghaanse Mensenrechtencommissie AIHRC in Tarin Kowt, Abdul Ahad en Abdul Shakoor, komt mishandeling door buitenlandse troepen veelvuldig voor in Uruzgan. Abdul Ahad: “We hebben de verklaring van zes gevangenen die nu in de gevangenis zitten die zeggen dat ze werden geslagen, geschopt, en elektrische schokken kregen toegediend. Sommigen zwaar, anderen minder.”
Hoogleraar Internationaal humanitair Recht Liesbeth Zegveld stelt dat het inzetten van een hond tegen weerloze gevangenen een ‘mishandeling’ is. “Het toedienen van stroomstoten kan onder de categorie oorlogsmisdrijven vallen.”

De laatste maanden neemt het aantal meldingen over marteling en mishandeling van arrestanten door buitenlandse troepen in Uruzgan toe. Door de zware censuur en bewegingsvrijheid opgelegd aan bezoekende journalisten vormt dit slechts het topje van de ijsberg.
-In april berichtte NRC Handelsblad over het naakt in de kou laten staan van drie verdachten in Kamp Holland in januari 2007.
-Een medewerker van Buitenlandse Zaken nam in juli en december vorig jaar verklaringen op van gevangenen die door Nederlandse militairen zou zijn geslagen. Oud-commandant der Strijdkrachten Dick Berlijn sprak zelf over ‘onregelmatigheden’.
-In april dit jaar verklaarde Taliban-verdachte Din Mohammed tegenover De Pers dat, nadat hij net daarvoor was neergeschoten, een Nederlandse militair een voet op zijn hoofd zette. -Vorige week nog verwierpen Australische militaire onderzoekers de klacht van de mishandeling van vier gevangenen waaronder een 70-jarige man en een 25-jarige man met één been die eind april waren gearresteerd, uitgekleed en geslagen.
-Ook werden vier gevangenen een etmaal opgesloten in hondenkennels wat leidde tot een politieke rel omdat het vernederend zou zijn. Volgens de Australische onderzoekers waren de behandelingen ‘redelijk en humaan’.

Wie dit leest begrijpt ook Task Force Uruzgan, waarin Nederland de Lead Nation is de strijd moeilijk kan winnen. Met het mishandelen van gevangenen win je natuurlijk nooit de ‘hearts & minds’.