De kans is klein dat er een Mediafonds Conflictgebieden komt. Een kamermeerderheid kijkt sceptisch aan tegen overheidsgeld dat onafhankelijke oorlogsverslaggeving moet stimuleren, zo schrijf ik vandaag in De Pers.
Het idee kwam van Groen Links. Door al dat slaafse embeddedgedrag raakt de eerste taak van de journalistiek steeds meer in het nauw, namelijk vrij en onverveerd berichten, zo was de gedachte.
Uit het fonds zouden verzekeringspremies en opleidingen voor oorlogsverslaggevers moeten worden betaald Het komt volgende week bij de mediabegroting van het ministerie van OC&W van minister Ronald Plasterk ter sprake. Ik belde daarom alvast wat rond.
Regeringspartij CDA is ‘niet enthousiast,’ meldde Joop Atsma droogjes. ‘Welke journalisten en media komen in aanmerking? Alleen het ANP of ook kranten? Het mag niet zo zijn dat terwijl aandeelhouders hun zakken vullen, omdat er een rendement van 20 procent wordt geëist, dat de overheid die dure reizen dan maar betaalt.’ Bij coalitiepartij PvdA wordt nog nagedacht, zei Martijn van Dam. ‘Net als de minister vinden we dit de verantwoordelijkheid van de werkgever, de mediabedrijven zelf. Oké voor freelancers is het onmogelijk je via de markt te verzekeren voor oorlogsgebieden. Dat zou een discussie waard zijn.’
Lees verder De Pers

Welnu, wat vind ik er zelf van? De gedachte is sympathiek maar volgens mij is het Mediafonds Conflictgebieden onuitvoerbaar. Het grootste struikelblok? Wie bepaalt wie geld krijgt? In de kascommissie zitten als er overheidsgeld mee gemoeid is uiteraard ambtenaren. Die zijn misschien helemaal niet gecharmeerd van kritische oorlogsverhalen. We kennen de kinnesinne van collega's die elkaar het licht niet in de ogen gunnen, dus het is vragen om ruzie om er een journalist in te zetten. En afgevaardigden van verzekeringsmaatschappijen zullen risicovolle tochten om budgettaire redenen sneller afwijzen.

Ik heb een beter plan.
Laat iedere ‘embed’-verslaggever’ die onder de vleugels van Defensie naar bijvoorbeeld Uruzgan vertrekt de helft van het geld dat wordt uitgespaard op reiskosten, vertalers, fixers, eten en onderdak in een pot doet. Denk daarbij aan een bedrag van pakweg 3000,-- euro. Welnu, dat geld wordt uitgekeerd aan de ‘unembedded’-verslaggevers.
De voordelen zijn veelzijdig:
+ Je trekt een streep door de concurrentievervalsende embedtochten, want die zijn gratis.
+ De ‘embed’ betaalt voor zijn reis dus diens zelfrespect groeit.
+ De ‘unembed’ krijgt wat meer financiële armslag om zijn speurtochten te betalen.

Reacties zijn welkom


De foto is geschoten in Koerdistan. Daar kennen ze dat fonds al heel lang. Betaling is in natura, rijst, meel, bakolie. Ook een idee.