Ik ben onderweg maar ik ving tussen de zandheuvels het volgende bericht op.

Onze minister van Defensie Eimert van Middelkoop (Berkel en Rodenrijs, 1949) ligt onder vuur. Tegen De Telegraaf en het Nederlands Dagblad zou onze ‘excellentie’ iets hebben gezegd in de trant van ‘We gaan eind december 2010 weg uit Uruzgan, ook al belt die Obama uit Washington me tien keer ’s nachts uit bed!’
In het parlement ontkende hij dat vervolgens glashard. Terwijl Eimert de citaten voor publicatie had goedgekeurd. Nu dreigt de bijl gezet te worden in zijn toch al dunne onderbenen. Oppositie, kranten, vakbonden, allemaal hebben ze de pik op hem.

Op deze afstand zie ik een ranzig complot waar het CDA (lees: JP) achter zit. Want Balkenende wil Eimert lozen. Om de CU’er in te ruilen voor een slaafje dat wel instemt met verlenging. Eimert kan namelijk niet meer voor langer verblijf in Afghanistan pleiten. Eimert is waardeloos geworden in de ogen van JP. Weg ermee! En een nachtelijke telefonade vanuit het Torentje volgde. Met bekend gevolg.

Ik heb een zwak voor de roekeloze Eimert. Zo sprak ik hem een keer aan in de kroeg. Hij begon te mompelen over het erge verlies van CDS Van Uhm, u weet wel die zijn zoon verloor. En dat hij het niet leuk vond dat ik diens capaciteiten in twijfel trok.
Toen ik daarop zei ik dat ik iemand ken in Uruzgan die 22 familieleden heeft verloren door een Nederlands bombardement. En dat hij daar als minister ook wel eens aan mag denken, zag ik dat-ie het daar moeilijk mee. Want hij weet heel goed dat Nederland als ‘lead nation’ in juni 2007 bij de slag om Chora heel fout bezig is geweest. Ik zag zijn ogen waterig worden. Op tijd kon hij de volgende woorden inslikken: ‘Je hebt gelijk. Maar ik kan het nu nog niet zeggen.’

Dus hierbij mijn oproep: ‘Eimert moet blijven!’
Komt de waarheid toch nog een keer bovendrijven.