De zandheuvels waar ik in mijn vorige blog over schreef zijn die van Gaza. Ik ben een weekje op bezoek bij de Palestijnen die net een 22-dagen durende oorlog met buurland Israël achter de rug hebben. En boy-oh-boy wat een bende. Hele woonblokken zijn weggevaagd alsof er een orkaan heeft gewoed. Daarnaast natuurlijk veel menselijk drama.

Zelf was ik er onder de indruk over wat zich op woensdag 7 januari afspeelde in de wijk Jabal al Kashif, aan de rand van Gaza-stad. 74 bewoners van een flatgebouw werden door Israëlische militairen gesommeerd naar buiten te komen. Bewoner Hussam Abed Raboh (28) gekleed in een grijze trui, vertelde mij: ‘Ze riepen: kom eruit. Het was even na het middaguur en we liepen zwaaiend met witte vlagen naar buiten. Daar moesten we wachten terwijl Israëlische militairen chips aten. Plots stapte een militair met pijpenkrullen uit een tank en begon te schieten.’ Hij toonde hoe die zijn geweer richtte, kijkend door een vizier ‘als een ‘sniper’. De eerste dode was zijn nichtje Amal Abed Raboh, (2). Toen richtte de militair zijn geweer op het 7-jarige nichtje Soad Abed Raboh. ‘Die kreeg twaalf kogels in haar lichaam,’ volgens Hussam die zei alles met eigen ogen te hebben gezien.

Ik kan veel meer vertellen maar lees mijn artikel in De Pers.
Geen rechtbank in Palestina kan de Israëliërs aanklagen

Op de foto staat Khaled Abed Raboh (30) vader van de twee omgekomen meisjes voor wat ooit zijn flatgebouw was. Hij toont een foto van de gewonde dochter Samir. Zwaar gewond is ze vorige week overgebracht naar ziekenhuis in het Belgische Brussel. ‘Ik hoorde dat ze verlamd is.’