De dood van 21 politieagenten in Uruzgan bij een zelfmoordaanslag, afgelopen maandag, bewijst dat de Afghaanse provincie Uruzgan helemaal niet veilig is, schrijf ik vandaag in De Pers. Commandant der Strijdkrachten Peter Van Uhm riep afgelopen december op een briefing triomfantelijk dat de significante uitbreiding van de invloedsfeer van de Internationale Veiligheids- en assistentiemacht ISAF zorgde voor ‘een verzwakt leiderschap bij de Taliban’.
Naar aanleiding van de aanslag belde ik even naar Tarin Kowt. En toen kwam het andere verhaal boven.
‘Deze week doodde de Taliban ook een regeringsfunctionaris met drie familieleden,’ meldde telefonisch een inwoner, werkzaam bij een lokale ontwikkelingsbureau. De belangrijkste militaire basis, Kamp Holland, ligt op nog geen twee kilometer verwijderd van de aanslag en was in de maand januari zelf driemaal het doelwit voor vijandige 107mm-raketten. Niemand kwam om bij de beschieting maar het toont aan dat de provinciehoofdstad tegenwoordig binnen de actieradius van het zware geschut van de islamitische rebellen ligt. Het bereik van deze eenvoudig van een onderstel af te schieten 107mm-raket bedraagt zo’n tien kilometer.

Lees verder Uruzgan kraakt onder geweld

PS Wat me opviel was dat het voorgenomen vertrek van de circa 1300 Nederlandse militairen uit Uruzgan, eind juli 2010, bij de inwoners van de provinciehoofdstad niet is doorgedrongen. ‘Als er andere legers ze vervangen is hun vertrek niet erg,’ meldt de apotheker. Hij kijkt gemengd naar hun aanwezigheid. ‘Nederlanders zijn niet agressief in hun optreden. Dat is aan een kant prettig, maar het nadeel is dat de Taliban daarom niet bang voor ze zijn.’

Foto is een detailopname van een vorige zelfmoordaanslag, een in januari 2006. Ook bij een politiepost waarbij zo’n acht mensen omkwamen als ik me goed herinner.