Zijn journalisten groter dan God? Volgens presentatrice Eva Jinek blijkbaar wel. Want je mag er geen kritiek op hebben, stelt ze in de HP/De Tijd van deze maand. Op reis naar een ver land kocht ik voor vertrek een stapeltje maandbladen. Naast 'Park', wat ik u van harte aanbeveel omdat er een fraaie foto van uw gastheer in staat, en 'Helden' van de altijd actieve familie Barend, dus ook HP/De Tijd. De laatste aanschaf noopt mij weer eens in de pen te klimmen over een collega. Kunt u daar zoals Eva Jinek niet tegen, dan moet u nu niet verder lezen.

Wat wil het geval? Eva mocht in de altijd lezenswaardige rubriek 'Zelfportret' wat vragen beantwoorden. Ook de vraag:' Aan wie ergert u zich?'

Haar antwoord luidt: 'Aan collega 's uit mijn vak die zich in de media negatief uitlaten over andere collega's.' Ze vindt dat 'onprofessioneel' en zou dat zelf nooit doen.

Hé, dacht ik meteen, die heeft het onder andere over mij. Want zoals u wel weet, praatte Eva als gastvrouw de laatste De Tegel-uitreiking aan elkaar vast. Die historische avond waar een vrouw van de Volkskrant een prijs kreeg gebaseerd op eerder werk van mij. Ik stond op en zei er iets van. Dat was kritiek op een collega, en terecht, want het was gejat, en zoiets honoreer je niet. Zeker niet onder de noemer 'onderzoeksjournalistiek'. Eerder heb ik 400 pagina's geschreven in het boek 'Pleisters op de ogen' vol kritiek op de vaderlandse oorlogsjournalistiek. Maar dat mag dus niet van Eva Jinek en die opstelling vind ik op mijn beurt bijzonder, maar dan ook bijzonder, onprofessioneel.

Vooropgezet. Tegen Eva Jinek als gastvrouw in een talkshow heb ik niks. Ze doet het zondagochtend leuk, gevat. Ik zeg niks over haar blonde haren, want mijn dochters zijn ook blond en alles behalve dom. En met wie zij omgaat is haar privé-zaak. Alleen als journalist, als aanklager van onrecht, beschrijver van misstanden is zij mijn mikpunt. Want....stel....dacht ik in mijn vliegtuigstoel, dat er drie gasten bij haar op de tv-bank zitten:

1) Een politicus. Als die iets fout doet, mag ze daar als journalist met gestrekt been op invliegen. Dat hij/zij de kluit heeft belazerd met de Euro of met het spekken van de beurzen van mensensmokkelaars. Applaus is dan haar deel.

En 2) dat daar een geestelijke zit. Die kan ze het vuur nauw aan de kloten leggen en verwijten dat de kerk of madrassa een vrijplaats is voor kindermisbruik. Opnieuw applaus.

Maar dan de 3e gast: Dat is een journalist. Die bijvoorbeeld embedded is en daarom aan zelfcensuur doet of zich laat censureren. Die grove fouten heeft gemaakt door te zwijgen over het gebruik van doping of omkoping, als het een sportverslaggever betreft. Of bij een binnenlandse aangelegenheid zijn of haar bek houdt over een foute wethouder die tevens een vrindje blijkt. Of wat recentelijk in opspraak is: een journalist die spioneert voor de AIVD of de MIVD. Het zijn willekeurige voorbeelden die ze hoe dan ook nooit hard zal aanpakken of bekritiseren. Ze zegt letterlijk: 'Ik zal dat nooit doen'.

Ja, u leest het goed: Als een journo de zaak flest, een wanproduct aflevert of de hele beroepsgroep in gevaar brengt, dien je als goed collega je bek er over te houden. Want anders breek je de code van zwijgen, de omerta, van de journalistieke maffia. We hebben het zo gezellig met elkaar, vindt Eva, en dat moet zo blijven. Ook al blijkt dat de halve Nederlandse bevolking wordt besodemieterd.

Wat leert ons dat over Eva Jinek, gesteld dat ze juist is geciteerd in het 'vakantienummer' van HP/De Tijd? Dat zij journalisten verheft boven iedere kritiek. Ze zijn groter dan God. Want op God en Zijn plaatsvervangers mag je wel kritiek hebben. Een tv-of radio-recensie is in haar ogen blijkbaar al verfoeilijk.

Ik vind haar mening op z'n Vlaams gezegd: ambetant. Er klopt veel niet in de politiek, veel niet bij de religies maar natuurlijk ook veel niet bij de verslaggeving daarover. Zonder kritiek, en dat snapt Eva niet, smoor je ieder beroep. Klokkenluiden is een gezonde reactie op een ongezonde situatie. En bij kritiek hoort openheid, geen achterkamertjespolitiek. Dat pikken journalisten ook niet van Tweede Kamerleden. Gewoon en public zeggen waar het op staat, zo hoort dat!

In het vervolg kijk ik toch anders naar Eva Jinek. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat ze niet onbetrouwbaar is, maar gewoon naïef. Dat ze de functie van de media niet begrijpt. Of dat ze gewoon weinig moedig is. Dat ze denkend aan haar carrière geen kritiek durft te geven op collega's, want die journalisten meppen uiteraard een keer terug.

Dat brengt me bij de uitsmijter van de rubriek 'Zelfportret'. Daar wordt een levensmotto gevraagd. Die van Eva Jinek luidt: 'No guts, no glory'. En dat vind ik gezien haar weinig moedige houding niet passen. Hebt u een devies voor Eva? Laat me het weten. De mijne luidt zowel voor haar als voor iedere collega: 'Go Hard or Go Home'.

De foto is vorig jaar genomen in New York. Nee, ik ga niet roepen dat Eva die kreet van mij heeft gepikt.