Het was weer een journalistiek dieptepunt deze vrijdag. Kapitein Marco Kroon kreeg de militaire Willems-Orde uitgereikt in Den Haag en onze vaderlandse perslui (nadruk op de laatste lettergreep) applaudisseerde. Zelf niet één kritische opmerking werd gemaakt. Terwijl daar toch alle reden voor was.... Want 'Operatie Perth' in Uruzgan tussen 9 en 19 juli 2006, waarvoor Kroon met name zijn eremetaal ontving, kent nogal wat tegenstrijdigheden. Voor wie het allemaal is ontgaan, zet ze ik nogmaals even op een rij:

* De inzet van de Nederlandse commando's was volgens Legervoorlichting passief, namelijk 'flankbeveiliging' (De Pers: 25 februari 2009). 

Volgens kroon zelf was het actief, namelijk het 'leegvegen' van de Baluchi-vallei en het opzoeken en uitschakelen van Talibanstrijders. (Carré, januari 2009) 

 * Volgens Legervoorlichting werden bij de operatie geen Nederlandse gevechtshelikopters- en vliegtuigen ingezet. Het weer was namelijk te slecht.

Volgens de militaire website F-16.net, die iedere vluchtbeweging boven Afghanistan volgt, werd 'the full firepower' van de Nederlanders ingezet.

 * Volgens legervoorlichting vielen er 'geen burgerslachtoffers.'

De mensenrechtencommissie AIHRC spreekt van zestig doden. (Revu:nr.8, 2007)

*Volgens Minister van Defensie Eimert van Middelkoop zou er geen onderzoek zijn geweest door de mensenrechtencommissie AIHRC en de VN-organsiatie UNAMA naar burgerslachtoffers tijdens de operatie tussen 9 en 19 juli 2006. (Kamervragen SP 19 maart 2009) 

De organisaties hebben al in januari 2007 uitvoerig met mij over getuigenverklaringen gesproken, waaronder executies en zware bombardementen. Zie voor bewijs verder dit artikel uit die tijd.  Er bestaat ook een rapport. 

 * De commandant van Kroon, Henk Morsink, meldt dat er geen gevangenen werden gemaakt. (Trouw: 12 augustus 2006)

Volgens Kroon zelf, in het officierenblad Carré van januari, zou hij wel degelijk gewonde Talibanstrijders hebben laten verzorgen. Letterlijk staat er: 'Hij zag erop toe dat vijandelijke gewonden conform de geldende regels werden verzorgd. Ten aanzien van de doden gaf hij opdracht deze in overeenstemming met de moslim-cultuur op zijn minst toe te dekken. "Ook al is de antipathie na gebeurtenissen zoals zojuist verteld begrijpelijk, toch zul je als commandant op zulke momenten krachtig moeten optreden." (Marco Kroon gebruikte krachtigere woorden dan hier beschreven).' Het verhaal in Carré heeft hij gefiatteerd.

Let wel: De gewonden vormen een cruciaal punt. Want wat is er met die mensen gebeurd? Nederland heeft een zorgplicht. Ze achterlaten is tegen de Geneefse Conventie en zeker geen medaille waard.

Maar tja. Wie durft dat te vragen? De redactie van Geen Stijl ligt aan het geldinfuus van Defensie. (Gelukkig slipt er af en toe een kritische lezer doorheen.) Bij de Volkskrant kruipen ze in de achterste van om-het-even welke Defensievoorlichter. En bij NRC Handelsblad ontbreekt ook lef bij de buitenlandredactie. (Gelukkig is de opiniepagina er nog.) Het Brabants Dagblad en De Stem durfden in iedere geval iets te vragen (en werden met een kluit het riet in gestuurd.)

Vandaag moest ik denken wat Arie Kleijwegt, redacteur van Radio Batavia, me ooit vertelde (Voor hoofdstuk 7 'Gunstig, zeer gunstig verlopen de acties' over de Atjeh-oorlog en de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog van mijn boek 'Pleisters op de ogen') 'Het klinkt achterlijk, maar ik heb geen enkele herinnering aan een discussie over de legitimiteit van het Nederlands ingrijpen. We vonden het allemaal vanzelfsprekend.'

Mijn conclusie: De Nederlandse journalistiek is in al die jaren geen steek veranderd!

De getoonde foto is van graven van burgers gevallen bij een operatie in Dehrawod in september 2007. Misschien is het u niet opgevallen maar alle grote kranten van Nederland hebben de laatste drie jaar nooit één foto geplaatst van verwoeste huizen of een dodenakker in Uruzgan. Hoe zou dat toch komen?