De verwachtingen van de Afghanistan Conferentie zijn hoog gespannen. Maar is dat wel terecht? Vraag ik me vandaag af in De Pers.

Zelden tot nooit bezoek ik conferenties. Te saai, te voorgekauwd. Maar vooruit de krant wilde graag dus ik toog naar Den Haag. De blauwe loper was uitgerold, 79 vlaggen vormden samen met pastelkleurige tulpen een erehaag voor een schare aan internationale hoogwaardigheidsbekleders.

In het Haagse World Forum in Den Haag wordt vandaag de toekomst van Afghanistan bepaalt en minister van Ontwikkelingssamenwerking Bert ('zeg maar Bert') Koenders heeft er alle vertrouwen in. Handenwringend: ‘We gaan het contract met Afghanistan vernieuwen.’ Wat daarin staat is eenvoudig: Afghaanse burgers moeten de taak van militairen overnemen, ‘een civil surge’, en een regionale aanpak samen met buurlanden Pakistan en Iran moet de vrede nu eindelijk binnen handbereik brengen.

In de wandelgangen van het congresgebouw demptde gisteren een Navo-bron een te groot enthousiasme. ‘Noem de conferentie een bouwsteen voor toekomstig succes,’ zei hij zuinig. Dat er acht jaar na de verdrijving van het taliban-regiem een conferentie moet worden georganiseerd waaraan 72 landen en 10 internationale organisaties deelnemen is een veeg teken, erkende hij. Verwachtingen zijn er al zo vaak geuit. En er is weinig uitgekomen.

Lees zelf verder Top is een bouwsteen, meer niet

De foto is een verkoper van ijs met limonadesmaak in Tarin Kowt met jonge klanten. Die handel loopt nog altijd gesmeerd.